Broederliefde?

Dat 'Het bloed kruipt' zich afspeelt in Noord-Ierland is een pluspunt dat bij de beoordeling niet meetelt, maar toch. ;) Het verhaal zou echter overal elders gesitueerd kunnen zijn, de locatie speelt geen rol. Er is - behalve de roots en woonplaats van auteur Stuart Neville - niets typisch Noord-Iers aan.

Zoals de titel al aangeeft draait het om familiebanden. In dit specifieke geval om twee broers, van wie de 12-jarige Ciaran diens pleegvader David Rolston heeft vermoord, waarbij de bijna 15-jarige Thomas medeplichtig was. Althans, dat is de rechtbankversie. Beide jongens belanden in de jeugddetentie, Thomas komt twee jaar eerder vrij dan Ciaran. Er is ook een andere versie denkbaar, namelijk die van o.a. DCI Serena Flanagan: Thomas zou David hebben vermoord en Ciaran zou de schuld op zich genomen hebben, al dan niet daartoe gedwongen door Thomas.
Sprong in de tijd: Ciaran komt vrij. De broers hebben elkaar twee jaar niet gezien en al heel snel ontstaan er - zacht uitgedrukt - problemen. DCI Flanagan bemoeit zich met de zaak, evenals reclasseringsambtenaar Paula Cunningham. Achterhalen ze de échte waarheid van de moord van destijds? Weten ze de jongemannen, inmiddels 19 en 22 jaar oud, in het gareel te houden? Er ontspint zich een psychologisch 'spel': waarheid, leugens, bedrog, angst, jaloezie en liefde raken met elkaar verstrikt. Hoe moet dit in vredesnaam aflopen?

'Het bloed kruipt', DCI Serena Flanagan #1, is een knap geschreven, prima opgebouwde en boeiende thriller. Als lezer denk je algauw te weten hoe de verhouding tussen de broers is: Thomas is de baas, Ciaran volgt. Maar is dat ook werkelijk zo? Neville zet de belangrijkste karakters ogenschijnlijk duidelijk neer, toch doen zich verrassingen voor. Wat bijvoorbeeld te denken van de attitude van DCI Flanagan? Intrigerend tot en met! Over het randje van acceptabel voor een politievrouw, dat wel. Neville mag haar in volgende delen best iets minder uit de bocht laten vliegen. Deel 2 is inmiddels verschenen in het Engelse taalgebied: 'So Say the Fallen'. Hopen dat de Nederlandse uitgever ook snel met de opvolger komt.

Niet alles in 'Het bloed kruipt' verdient de schoonheidsprijs. Flanagans geloofwaardigheid is in het geding. Er zijn volkomen overbodige zijlijntjes, die nergens toe dienen, zoals dat van een zwangerschap. Het waarom van het gedrag van een van de jongens - naam kan hier niet genoemd worden - wordt niet duidelijk (er is een achterliggend verhaal, wat niet waar hoeft te zijn ...). Dat wat de climax had moeten zijn is een deceptie, een gemakkelijke uitweg voor de auteur, al is een ander einde ook haast niet denkbaar. Het afbouwen en netjes afwerken van een complex verhaal is lastiger dan het opbouwen ervan, dat blijkt maar weer (en niet alleen bij Stuart Neville, menig thrillerauteur lijdt aan hetzelfde euvel).

'Het bloed kruipt' is een must read voor liefhebbers van psychologische thrillers.
Op de cover wordt het boek aangemerkt als literaire thriller. Dat is te veel eer voor het eenvoudige taalgebruik en de overwegend simpele zinnen.

[spanning 4, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 4, originaliteit 4, psychologie 4]