Onthaasten tijdens het lezen

"Een boek waar je de tijd voor moet nemen", schreef ik over zowel deel 1 als deel 2 van de Cormoran Strike-reeks. Voor deel 3, 'Het slechte pad', geldt dat eens te meer: 576 pagina's, een ouderwets trage detective. Maar wél goed en daar gaat het om. Rustig voor gaan zitten, onthaasten tijdens het lezen.

Robert Galbraith start voortvarend met een aan Robin Ellacott geadresseerd afgehakt been. Gelukkig heeft Cormoran Strike vrijwel direct een paar kandidaat-afzenders op het oog. Het spreekt vanzelf dat die stuk voor stuk worden (op)gezocht, gevonden en doorgelicht. Er doet zich meer consternatie voor dan alleen dat been, het is de moeite van het lezen waard. 'Fraaie' karakters komen voorbij, daar is Galbraith sterk in.

Mooie bijzaak, uiteindelijk zelfs de cliffhanger, is Robins privéleven. Haar relatie met Matthew kent ups en downs, hun trouwdatum is wegens omstandigheden al een keer uitgesteld, maar nu zal het er dan toch echt van gaan komen. Of niet? Cormoran en zijn vriendin Elin Toft passen - behalve in bed - volstrekt niet bij elkaar. Houdt de relatie stand of niet?
Wordt het ooit nog wat met Cormoran en Robin? Iedereen ziet het ... maar zij tweeën niet. Knap, zoals Galbraith deze spanning nu al drie dikke boeken lang weet op te voeren.

Het is weer volop genieten, van Londen tot Edinburgh en terug. Zie je het voor je, die beer van een Cormoran Strike in een Mini? Misdaad, relatieperikelen, spoken uit het verleden, humor, Galbraith maakt er een prachtig geheel van.

Deel 4, 'Lethal White', staat nog datumloos gepland voor 2017. Dat de NL-vertaling dan ook maar snel moge verschijnen!

[spanning 4, plot 4, schrijfstijl 4, leesplezier 4, originaliteit 4, psychologie 4]