Analisten in het zonnetje

Met 'In de schaduw van de maan' zet Elizabeth Haynes de opsporingsanalisten in het zonnetje. Dat is beslist een pluspunt, want in de meeste thrillers blijven deze zwaar onderbelicht, terwijl de analisten vaak een spilfunctie vervullen binnen onderzoeksteams. Haynes spreekt met kennis van zaken, zie de 'Appendix' in het boek, en dat is merkbaar. Het is net echt en vergelijkbaar met de werkwijze bij de Nederlandse politie. En ook in Nederland zijn er altijd te weinig analisten beschikbaar. Analyst's Notebook, tijdlijnen, verbanden leggen. Groot uitgeprinte schema's aan de muur, waarop je in één oogopslag (nou ja, niet helemaal, maar het geeft een overzichtelijk beeld) ziet wie-waar-wanneer was, wat eraan schort, waar het botst, of wat je kunt uitsluiten. Gebeurtenissen, personen, telefoonnummers et cetera kun je op deze manier in kaart brengen en met elkaar combineren. Nuttig werk!

Hoe interessant analyses ook zijn, het lijkt alsof Elizabeth Haynes zich óverfocust, waardoor het verhaal - vermoorde jonge vrouw, Polly, en de dood van Barbara, die met auto en al in een ravijn beland is - te weinig aandacht krijgt. Het klopt allemaal, er is geen speld tussen te krijgen, maar het blijft te vlak, zonder naar boven uitschietende passages.
Met name in de karakteruitdiepingen schiet Haynes tekort, terwijl het toch haar handelsmerk is daarin uit te blinken. Zelfs hoofdpersonage Louisa Smith komt onvoldoende tot haar recht, je ontwikkelt geen warme gevoelens voor haar. Ze komt redelijk sympathiek over, maar zou ook best eens een andere kant kunnen hebben. In deel 2 leren we haar misschien beter kennen. Er bevinden zich bijzondere types onder de overige personages, benieuwd wie van hen we weer terug gaan zien.
Waarom Haynes inspecteur Andy Hamilton als enige steeds met zijn achternaam noemt en alle overige personages gewoon Brian, Flora of Jason heten, blijft een raadsel.

Goed opgebouwde thriller, met getuigenverklaringen en rapportages tussendoor.
Ik wijt het aan de vertaling dat menige zin niet lekker loopt. Hier en daar staan tenenkrommende teksten, uitgesproken fouten, die niet bevorderlijk zijn voor het leesplezier (althans niet voor het mijne). Voorbeelden:
"En toen haar geheugen werd opgefrist, herinnerde Flora haar weer van jaren geleden, ..." Het is 'zich herinneren' en niet 'herinneren'.
"Hij voelde de aantrekkingskracht van haar als een fysieke band." Waarom niet 'haar aantrekkingskracht'? 'Van haar' in plaats van 'haar ...' komt overigens vaker voor in het boek.
"Het was een jonge vrouw die Sam blijkbaar kende, door de manier waarop ze samen stonden te lachen." Slechte zin, waar iets in moet van een constatering.

Al met al een aardig boek, dat ondanks punten van kritiek uitnodigt te zijner tijd deel 2 te lezen. Thrillerliefhebbers met specifieke belangstelling voor politiewerk, onderzoeksmethoden en analyse beveel ik 'In de schaduw van de maan' van harte aan.

[plot 3, spanning 3, leesplezier 3, schrijfstijl 3, originaliteit 4, psychologie 2]