Op de site van Bruna, uitgever van Misbruik, staat een recensie uit het Vejle Amts Folkeblad, waarin woorden als spectaculair, zeldzaam en van onmiskenbaar internationale allure gebruikt worden. Het boek wordt opgehemeld tot ‘grote literatuur’. Mag het iets minder?

Misbruik begint veelbelovend, spannend zelfs, met vijf executies in een gymlokaal. Wie heeft dat gedaan en waarom? Het onderzoek van hoofdinspecteur Konrad Simonsen en zijn team vordert niet, pas als de daders zich via internet anoniem melden komt er schot in de zaak.
Gaandeweg het verhaal wordt het accent verlegd van het politieonderzoek naar de (te) grote rol voor de media, die inspelen op de woede en verontwaardiging van het Deense volk (opgehitst door diezelfde media), met alle gevolgen van dien. Vervolgens zitten we weer midden in het politieonderzoek en lezen we niets meer over media en volk. Onlogisch, want de anti-pedofielenbewegingen zullen niet plotseling van de Deense aardbodem verdwenen zijn.
Ik heb een dubbel gevoel bij het mediaverhaal: enerzijds stoort mij het teveel eraan, anderzijds doet me deugd dat de auteurs aan de kaak stellen wat media kunnen aanrichten. Een op zich sterk punt, dat dan toch een zwakte wordt.

Ondanks mijn puntjes van kritiek ben ik benieuwd naar de volgende Konrad Simonsen, Wraak. Hoop vooral dat daarin de hoofdpersonen meer gaan ‘leven’. Een verhaal bedenken en uitwerken kunnen broer en zus Hammer wel, dat blijkt voldoende uit Misbruik. Nu nog een vleugje sfeer toevoegen, want die mis ik.

@Bruna
Fraaie lay-out, maar jammer van het slappe kaftje en de naar aanvoelende bladzijden.