Onlogisch verhaal vol naïviteiten

'Onbezonnen' heb je binnen de kortste keren uit, dankzij het overdreven grote lettertype dat in dit boek gehanteerd is. Met een kleinere letter zou het een onaantrekkelijk dun werkje geworden zijn, wellicht is dat de reden voor deze keuze. Het taalgebruik is uiterst eenvoudig, waardoor je werkelijk door de pagina's vliegt. Zo simpel, dat het niet voor volwassenen geschreven lijkt.
Onlogische handelingen, vlakke karakters, een opeenstapeling van naïviteiten, ongeloofwaardig tot en met. De lezer krijgt op de koop toe legio taal-/spelfouten voorgeschoteld.

Het thema wraak spreekt tot de verbeelding, een ieder kan meevoelen met een vrouw wier man in koelen bloede vermoord is. Vera Lundi is er echter niet in geslaagd dit naar behoren uit te werken. Monica's gedrag slaat nergens op, het verhaal wordt alsmaar dwazer en het belandt in drijfzand waar het niet meer uit komt.
De quotes op de cover wekken hoge verwachtingen, maar worden geenszins waargemaakt.

[spanning 2, plot 2, leesplezier 2, schrijfstijl 2, originaliteit 3, psychologie 2]