Bloedbad in de bergen

'A Killing In The Hills' is de oorspronkelijke titel van deze debuutthriller van Julia Keller. Helaas heeft de Nederlandse uitgever gemeend daarvan 'Onderhuids' te moeten maken, weinig origineel en zeer onopvallend tussen de vele boeken van hetzelfde genre. Dit boek verdient beter. 'Onderhuids' dekt weliswaar de lading van het verhaal, maar helpt het totaalplaatje om zeep: 'A Killing In The Hills' straalt een en al West Virginia uit, zoals de auteur dat bedoeld heeft.
(Uiteraard staat dit los van mijn beoordeling, ik meld het omdat ik het jammer vind.)

Julia Keller beschrijft West Virginia zodanig beeldend dat je je in het gebied waant. De bergen, de natuur, de volksaard, de gewoontes en gebruiken, het is alsof je erbij aanwezig bent. Tijdens het lezen speelden voortdurend de country roads van John Denver door mijn hoofd:
"Almost heaven, West Virginia,
Blue ridge mountain, Shenandoah river,
Life is old there, older than the trees,
Younger than the mountains, growing like a breeze.
..."
Keller gaat zeer gedetailleerd te werk. Uitweidingen over niet ter zake doende (lijkende) zaken kunnen soms storend zijn in een thriller, maar met haar prachtige schrijfstijl mag het. Het wordt nergens saai, het tempo is goed zoals het is. Het verhaal voert de lezer mee zoals de Shenandoah river zijn water, dit met een knipoog naar de veelvuldige beeldspraak in 'Onderhuids'. Misschien net iets te veelvuldig, anderzijds vaak heel mooi gevonden en verduidelijkend. Het verhaal is zwart en droevig, kent weinig vrolijke momenten, en wordt goed gedoseerd verluchtigd met humoristische opmerkingen. Een leuke: "Ze is ordinair, ze is onbeschoft, ze heeft geen smaak en ..., ik bedoel, heb je die jurk gezien? Jezus, in vergelijking met haar ziet Dolly Parton er verdomme uit als een amisj." (Dat gevloek is overigens niet standaard, zit toevallig in dit fragment.)

Hoofdpersoon Bell Elkins is openbaar klager en werkt nauw samen met sheriff Nick Fogelsong. Zij moeten de moord op drie oude mannen oplossen, neergeknald in een plaatselijk restaurant. Bells dochter Carla was daarbij aanwezig en heeft de moordenaar herkend, maar ze weet zijn naam niet. Eigenbelang belet haar deze wetenschap met haar moeder te delen, desondanks probeert ze de naam van de man te achterhalen, met alle risico's van dien.
Armoede en uitzichtsloosheid in de regio werken drugsgebruik in de hand, Bell ziet het als een missie daartegen te strijden en de grote baas/bazen achter de handel op te sporen. Een lovenswaardig streven, maar ook niet zonder risico. Zowel Bell als Carla zijn interessante vrouwen: koppig, eigenwijs en intelligent. Er spelen nog andere dingen, maar het is beter daar niets van te verklappen al zijn ze interessant genoeg.
De verschillende verhaallijnen lopen zeer natuurlijk in elkaar over, alles is logisch, alles klopt.
Als enig minpuntje zou ik willen opmerken, dat het in een ons-kent-ons-gemeenschap, waar iedereen op iedereen let, een tikkeltje ongeloofwaardig overkomt dat de drugsbaas niet alom bekend was. Maar goed, het kan.

Ik kijk uit naar een vervolg op Bell Elkins #1. 'Onderhuids' is een afgerond verhaal, maar Bell Elkins is nog lang niet klaar in het fictieve stadje Acker's Gap. En dochter Carla ook niet, of toch?

[plot 4, spanning 3, leesplezier 5, schrijfstijl 5, originaliteit 3, psychologie 4]