Het is vermoeiend om met Axel Steen mee te hollen, maar zeker een uitdaging!

'Onrust', de debuutthriller van de Deense auteur Jesper Stein (Jesper Stein Larsen, 1965), is een bestseller in zowel Denemarken als Duitsland, wat nieuwsgierig maakt en verwachtingen wekt. Mijn nieuwsgierigheid is bevredigd. In mijn verwachtingen ben ik enigszins teleurgesteld, maar de drie sterren die ik 'Onrust' toebedeel zijn dik en vet. Stein laat zien dat hij de potentie heeft een zeer goede thriller te schrijven, het komt er in deel 1 van de driedelige Axel Steen-reeks echter nog net niet helemaal uit. Alsof hij te veel wil, bang is om 'stiltes' te laten vallen, zijn lezers tekort te doen als hij te weinig gedetailleerd is. In Denemarken is deel 2 inmiddels verschenen, getiteld 'Bye buy blackbird', deel 3 staat op punt van verschijnen en heet 'Akrash', een begrip dat ook in deel 1 voorkomt. Nu hopen dat 'Onrust' voldoende verkocht wordt om het voor uitgever De Geus interessant te maken de volgende delen in vertaling uit te brengen.

Rechercheur van politie Axel Steen speelt de hoofdrol in 'Onrust'. Hij is niet bijster sympathiek, worstelt met de naweeën van een echtscheiding, botst door zijn eigengereidheid met collega's en meerderen, lijdt aan hypochondrie (in het bijzonder vreest hij hartfalen), rookt hasj en gaat op de fiets naar een plaats delict. Locatie: de wijk Nørrebro in Kopenhagen, Denemarken.
In Nørrebro is het oorlog tussen krakers en politie, het gaat er hard aan toe. Na de rellen wordt een dode aangetroffen, vermoord, terwijl de politie in groten getale aanwezig was. Aan Axel Steen de taak uit te zoeken wie de dode is, hoe dit kon gebeuren en wie de moordenaar is. Steen heeft zijn eigen werkmethodes, die hem niet in dank worden afgenomen, en wordt van het onderzoek gehaald, op een zijspoor gerangeerd. Dat is voor hem geen beletsel om verder te wroeten tot de onderste steen boven is. Zijn er wellicht politiemensen bij de moord betrokken?

Het is lastig op gang komen in 'Onrust'. Bladzijdenlang weidt Stein uit over de onlusten, de oorzaken en gevolgen ervan, de diversiteit aan bewoners van de wijk, enzovoort. Uiteindelijk blijkt dat alles niet van cruciaal belang voor het verhaal, kennelijk had de auteur de onbedwingbare behoefte zijn kennis te etaleren. Niet meer doen. Het 'echte' verhaal, de speurtocht naar de dode en diens vermeende contacten, het zoeken naar een verband tussen gebeurtenissen in Macedonië in 2001 en het heden, de rol van de geheime dienst, staat als een huis. De hoofdpersonages worden prima gekarakteriseerd, je kunt je moeiteloos een beeld vormen van hun uiterlijk en hun gedrag. Wie goed is en wie slecht blijft lange tijd in raadselen gehuld, al rijzen er tijdens het lezen vermoedens, de spanning stijgt gaandeweg. Tussendoor heeft Axel Steen de nodige privéproblemen, met name met zijn ex Cecilie, die van mening is dat hij onvoldoende tijd en aandacht heeft voor vijfjarige dochter Emma. (Steen neemt Emma mee naar zijn werk als het zo uitkomt, waar ze o.a. gesprekken voert met 'koude mannen in laden' ...) Steen privé is een tikkeltje over de top, Steens werkhouding eveneens, het mag allemaal iets 'gewoner'. De schrijfstijl daarentegen kan een oppepper gebruiken. Over het algemeen zijn de zinnen kort en gebruikt Stein eenvoudige woorden; bij een verhaal van dit niveau zou de auteur qua taalgebruik een tandje bij mogen zetten.

Een strakkere insteek zou 'Onrust' ten goede zijn gekomen en het boek minimaal honderd pagina's dunner maken. Het inbouwen van rustmomenten zou ook niet verkeerd zijn, maar dat is een kwestie van smaak. Het is nogal vermoeiend om van de eerste tot de laatste bladzijde met Axel Steen mee te hollen, maar wél een uitdaging en tevens uitnodiging om deel 2 te lezen.