Flauw, voorspelbaar en rommelig

Met tegenzin uitgelezen: rommelig verhaal, met in de hoofdlijn ene Ronnie Wilson, die de aanslag op de Twin Towers op 9 september 2001 aangrijpt om zijn eigen dood te ensceneren. Slimme jongen. Of niet slim genoeg? Daarnaast gaat het vooral over postzegels, misschien leuk voor verzamelaars. Roy Grace' privéleven heeft nog steeds te lijden onder de inmiddels tien jaar geleden verdwijning van zijn geliefde Sandy.
Het hele boek is oninteressant, alsof Peter James helemaal geen zin had in het schrijven van Op sterven na dood. Breed uitgemeten dun verhaal met zeer veel uitleg, bijvoeglijke naamwoorden en overbodige frasen, ontaardend in een dikke pil. De teksten zijn hier en daar tenenkrommend slecht, met zinnen die - althans in vertaling - niet lopen of onjuist zijn. Mooiste voorbeeld hiervan, zoek de fout: "Zijn hele loopbaan was zijn werkplek één grote puinhoop geweest. Overal dossiers, onbeantwoorde post, zoekgeraakte pennen, bonnetjes en een bakje voor de uitgaande post ...".

Mijn gemiddelde beoordeling over de eerste vier delen is nu 2½. Eigenlijk ben ik wel klaar met Peter James, maar omdat ik graag zou willen begrijpen wat het is dat hem zo veel fans oplevert, ga ik sowieso ook nog voor deel 5.

[spanning 1, plot 2, leesplezier 2, schrijfstijl 2, originaliteit 2, psychologie 2]