Over de top en voorspelbaar

'Stalker' kent een voortvarende start. De eerste pakweg tweehonderd pagina's zijn boeiend, meeslepend en vol vaart, volop genieten. Dan begint het verhaal in te kakken, het tempo daalt, de schrijfstijl lijkt te versimpelen en opeens is het niet meer dan een middelmatige thriller waarin te veel voorgekauwd wordt. Verderop wordt het weer beter, maar het middengedeelte doet afbreuk aan het totaalplaatje. Een totaalplaatje waar meer op aan te merken is: overtrokken, vergezocht, te zwaar aangezette misdrijven en wie de stalker c.q. seriemoordenaar is blijkt weinig verrassend. Jammer. Een strakkere regie en minder tekst zouden de plot ten goede gekomen zijn; het is altijd fijn als er tot het laatst toe iets te raden valt.
Evenals in de voorgaande boeken van de reeks worden de hoofdpersonages vrij klinisch beschreven. Ondanks een flinke dosis verdriet en overige sores slagen de auteurs er niet in ze de warmte mee te geven die nodig is om een band met de lezer op te bouwen. Na vijf delen zou je betrokkenheid moeten voelen, maar die blijft uit. Je wordt hooguit nieuwsgierig naar 'hoe verder' met Joona.

Lars Kepler weet met 'Stalker' niet te overtuigen en maakt de hoge verwachtingen van dit vijfde deel in de Joona-reeks niet waar. 'Hypnose' en 'Contract' waren zeer goed, 'Getuige' en 'Slaap' al iets minder. 'Stalker' is over de top, voorspelbaar en niet goed genoeg voor een auteursduo dat bewezen heeft beter te kunnen.
Op naar Joona #6. Dat dan weer wel.
[spanning 4, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 4, originaliteit 3, psychologie 3]