Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Slaughterfans zullen ervan smullen

Anna Bakker 23 mei 2014

Karin Slaughter heeft haar serieschrijfwerk onderbroken met de standalone Veroordeeld. Slaughter vond het plezierig eens iets anders te schrijven en in een afwijkende setting: “A girl has to have some fun”. Locatie Atlanta (Georgia) is ongewijzigd, maar alle personages zijn nieuw en het verhaal speelt zich af rond 1975. Voor de trouwe seriefans: “Don’t worry, another Will and Sara is around the corner.”

De oorspronkelijke titel van Veroordeeld  is Cop Town. Spijtig dat voor de Nederlandse uitgave gekozen is voor een titel in de lijn van de serietitels. Dat zal met marketing te maken hebben, maar voor kopers en lezers zou een duidelijk onderscheid te prefereren zijn.

Atlanta, 1975. Kate Murphy’s eerste werkdag bij het Atlanta Police Department is niet om vrolijk van te worden: ze wordt gekleineerd en gepest, vrouwen blijken niet welkom en worden als lustobjecten behandeld. De werkvloer is verdeeld in blank en zwart, racisme is de norm … De voorspelling is dat Kate het geen week zal uithouden, maar zij is een doorzetter en geeft niet op, daarbij na wat aanloopproblemen gesteund door collega Maggie Lawson. Maggies broer Jimmie, ook politieman, raakt gewond bij een aanslag die een collega het leven heeft gekost. Iedereen gaat op jacht, voor menig agent staat bij voorbaat vast dat de dader zwart is. Maggie merkt onlogica op in Jimmies verklaringen, Kate draagt haar theoretische steentje bij en zonder hulp van mannelijke collega’s komen beide vrouwen de moordenaar op het spoor. Overal in Atlanta liggen gevaren op de loer, geweld viert er hoogtij en ondanks de risico’s die het met zich meebrengt en de tegenwerking die Kate en Maggie ondervinden gaan ze door met hun eigen onderzoek.

In Veroordeeld  schetst Karin Slaughter een tijdsbeeld, waarbinnen zij een spannend verhaal gesitueerd heeft. Georgia behoort tot de zuidelijke staten van de VS, waar raciale segregatie lang standgehouden heeft. In 1969 werd segregatie in het onderwijs officieel verboden, het schoolsysteem moest integreren. Ook op het Atlanta Police Department waren regels, blank en zwart moesten samenwerken, maar in de praktijk lukte dit niet, er was een ‘natuurlijke’ (ahum) scheidslijn. Vrouwen werden amper geduld, kwamen binnen als straatagent en bleven dat; carrière maken of rechercheur worden zat er niet in. Geweld, corruptie, discriminatie, homohaat, het is een waar schrikbeeld. Slaughter gebruikt de geschiedenis van Georgia als een raamwerk en doet dat uitstekend. De lezer krijgt inzicht in de miserabele omstandigheden binnen het politiewerk. Angst en pressie op het bureau, op straat een en al geweld en gevaar.

Dit informatieve tijdsbeeld laat zien dat de auteur meer in haar mars heeft dan het seriematig schrijven van thrillers. Dit is wat Veroordeeld  tot een goed boek maakt en niet de jacht op de moordenaar. Die jacht is goed voor actie en tempo in het verhaal, maar verloopt voorspelbaar en is weinig origineel. Kate en Maggie staan hun mannetje, zoals te verwachten in een ‘Slaughter’, de echte fans komen ook aan hun trekken. Slaughters schrijfstijl is tamelijk eenvoudig (althans in de vertaling), categorie ‘leest lekker weg’. De belangrijkste karakters zijn redelijk uitgewerkt, niet meer dan dat. Beweegredenen zijn niet altijd helder. Wat gaat er in Jimmies hoofd om? Hoe nu verder, komt er wellicht toch een Kate Murphy 2?

Al met al: geen topthriller, maar met plezier gelezen. Slaughterfans zullen ervan smullen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anna Bakker