Stijgende lijn voor Karen Sander

(In het Duits gelezen: Wer nicht hören will, muss sterben)

Veel beter dan #1, al rijst wederom de vraag welke meerwaarde profiler Liz Montario heeft. Ze is ook niet bijster sympathiek, te druk met zichzelf en haar eigen 'dingetjes'. Het is goed dat Karen Sander deze keer een ruimere rol toebedeeld heeft aan andere teamleden van de Mordkommission. Je kunt na #2 gerust spreken van vier hoofdpersonages: Georg Stadler, Liz, Birgit en Miguel.

Minpunt: het is evenals in #1 allemaal net wat te gemakkelijk. En daar waar het misgaat tijdens het onderzoek, of dreigt mis te gaan, is de profiler er voor een aanzienlijk deel debet aan.
Wat de auteur bedacht heeft om Liz vanuit Liverpool naar Düsseldorf te krijgen, rammelt en is vergezocht. (Sowieso komt dat hele Liverpoolgedoe - inclusief verkering - gekunsteld over, Liz had net zo goed gewoon in Duitsland kunnen blijven.)
Mooi is, dat we Georg beter leren kennen en dat het Sander gelukt is een band op te bouwen tussen de lezer en het team, zodanig dat je na #2 ook #3 wilt lezen.

Compliment voor de Nederlandse covers van de boeken in de Stadler&Montario-reeks: ze zijn vrijwel identiek aan de in het oog springende originele covers. Dat zouden uitgevers vaker moeten doen!

Aansluitend lees ik #3: Ich sehe was, und das ist tot (nog niet in NL verschenen).
Ik ben benieuwd of Karen Sander haar stijgende lijn voort kan zetten.

[spanning 4, plot 3, leesplezier 5, schrijfstijl 4, originaliteit 3, psychologie 4]