Van het tweede boek in de serie rond hoofdinspecteur Konrad Simonsen had ik meer verwacht, echter broer en zus Hammer hebben mij teleurgesteld.

De karakters blijven hangen in oppervlakkigheid, alsof de auteurs zelf geen plezier beleven aan het beschrijven, laat staan uitdiepen, ervan. De moordenaar leren we daarentegen wél goed kennen.
Het verhaal komt ongeloofwaardig op mij over: na het overlijden van een onterecht veroordeelde gevangene komt al in het begin van het boek min of meer opeens de werkelijke dader uit de lucht vallen. Met het grootste gemak wordt deze opgespoord, daar is nauwelijks onderzoek voor nodig. Als het dan zo’n eitje was, waarom is dit destijds niet gelukt?
Bizarre moorden op jonge vrouwen met een vergelijkbaar uiterlijk, de jacht op de met naam en toenaam bekende moordenaar, een eigengereide politievrouw (schijnt erbij te horen tegenwoordig), een intrigerende plaats delict (Groenland), een politiek draadje, alle ingrediënten voor een spannende thriller zijn aanwezig. Het verhaal is echter zo traag van opzet, dat het moeizaam wegleest. Op het laatst wordt het nog een beetje spannend.

Ondanks de twee sterren die ik dit boek geef denk ik nog steeds dat de Hammers het wel kunnen en een derde deel ga ik dan ook zeker lezen. Het mankeert niet aan de verhalen op zich, de lange saaie uitweidingen doen hen de das om.