Waar het uiteindelijk om gaat is dat we allemaal mensen zijn

In oktober 2015 werd schrijfster en cabaretier Anke Laterveer (1980) voor haar huis aangerand. Sindsdien schrijft ze openhartig over haar ervaringen en ze duikt graag in het publieke debat om moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken. In september 2016 verscheen haar roman Lefbek over het meisje Lise, die op haar veertiende door een jongen van school seksueel misbruikt wordt. Het boek gaat echter over meer dan dat. Lise is sociaal erg onhandig, maar ze wil er graag bij horen. Daarnaast heeft niemand haar iets geleerd over bepaalde aspecten uit het leven, dus moet ze alles zelf ontdekken. Daardoor gaat veel niet zoals het moet en dat maakt Lise 'anders' dan andere mensen van haar leeftijd.

Het verhaal van Lise lijkt op het verhaal van de schrijfster. In een interview met Bol.com vertelt Laterveer dat ze net als Lise een sociaal onhandig kind was. In haar jeugd voelde ze zich kwetsbaar, maar ze wilde tegenover anderen stoer doen. Deze nare ervaringen heeft Laterveer in haar roman beschreven, maar ze heeft tegelijkertijd voor veel humor en een sprankje hoop in het verhaal gezorgd. Zowel de schrijfster als Lise overleven hun jeugd en zijn 'prima volwassen geworden'. Je hoeft dus niet alles van het leven te snappen om goed terecht te komen. Bovendien is anders zijn soms helemaal niet zo vervelend: 'Het allermeest hoor ik toch bij mij. En dat is de beste plek om bij te horen.'

"Dat het oké is. Wat dan ook. We rotzooien ons allemaal door het leven heen. We gaan allemaal op onze bek. Soms omdat iemand ons pootje haakt, soms omdat we niet op stonden te letten en soms allebei. Maar het geeft niet. Het komt vroeger of later sowieso weer goed. Zelfs als je zoals Lise en ik zoiets heftigs als misbruik meemaakt".

De schrijfstijl van Laterveer werkt mee aan het gevoel dat we als lezers helemaal met Lise meeleven. Daarnaast gebruikt Laterveer bepaalde technieken om de lezer bij de les te houden, zoals de bijzondere en persoonlijke briefjes van Lise die tussendoor in het verhaal zijn verwerkt en de tijdsprongen die bepaalde gebeurtenissen zonder te veel details benadrukken. Laterveers woorden zijn vernieuwend en ze is niet bang om gênante of lastige zaken in haar boek te bespreken. Om die reden is Lefbek een eenvoudig te lezen roman die mensen toch confronteert met moeilijke zaken. Zaken die al gauw worden genegeerd, omdat ze wellicht voor ophef zorgen waar men niet op zit te wachten. De humor in het verhaal verlicht de sfeer en zet kracht bij de leesbaarheid van de roman.

"Iedereen rotzooit maar aan (..) We doen allemaal ons best om er bij te horen, om een aangenaam en toch spannend leven te hebben (..) We doen allemaal ons best".

Laterveer heeft dus een goed en bijzonder debuut geleverd. Met haar vernieuwende schrijfstijl zet ze mensen aan het denken zonder ze in een bepaalde richting of oordeel te duwen. Door de snelle afwisselingen van gebeurtenissen vertelt Laterveer een heel leven zonder te veel op details in te gaan. Het maakt niet uit of je ervaring hebt met de heftige gebeurtenissen die in de roman voorkomen, je leeft sowieso met Lise mee. De roman bevat ook een mooie boodschap: alles komt ooit een keer goed, als je maar van jezelf houdt.