Fantasierijk en origineel verhaal

Een intrigerend verhaal in een originele setting: het Chili van de jaren 70, vermengd met een flinke dosis Zuid-Amerikaanse magie en mythologie. We zien die wereld vanuit zowel een gezin van Coya-indianen, voor wie de strijd tussen goden een volstrekt normaal deel van het leven is, als vanuit de westerse Peter die er onwetend in verwikkeld raakt. Het contrast tussen moderne elementen en de magie en het bovennatuurlijke is goed uitgewerkt en zorgt voor een interessante sfeer.

Ik houd er niet van als er in boeken veel van perspectief wordt gewisseld, maar in De Jaguarkrijger heeft het me weinig gestoord: er is steeds zo sterk vanuit de waarneming en ideeën van het betreffende personage geschreven, dat altijd duidelijk is door wiens ogen we kijken. Bovendien is het leuk om ook af en toe het perspectief van een god of demon mee te krijgen. Ook mooi zijn de momenten waarop het personage niet goed weet wat er gebeurt of niet bij zijn volle verstand is: ook als lezer begrijp je even niet wat er gebeurt, wat vervreemdend werkt, en daarmee juist de verwarring goed neerzet.

Toch kon ik lang niet altijd hoogte krijgen van de personages, omdat er aanvankelijk weinig wordt onthuld over hun achtergronden en motivaties. Dat kan echter ook een stijlkeuze zijn, en geeft bijna een filmisch effect: je ziet van alles gebeuren, en bent vaak overgeleverd aan je eigen interpretaties van wat er aan de hand is.

Het is zeker geen rechtlijnig verhaal: als ik dacht te weten waar het naartoe zou gaan, dook er steeds weer een nieuwe wending of verhaallijn op. Toch komt alles bij elkaar in een sterk slot, dat veel vragen beantwoordt en de toon zet voor het volgende deel. In de loop van het boek leren hoofdpersonen Peter en Monica veel over zichzelf en de rol die hen is toebedeeld, en ze zijn niet van plan om zich zomaar bij die rol neer te leggen.

Er is wat mij betreft altijd ruimte voor meer fantasy in ongebruikelijke settings, en Kukulkans Meesterplan is daarin een mooie toevoeging.