Herinneringen rond een oude abrikozenboom.

In Wenen, in een groot oud huis, woont de oude Joodse Elisabetta.
Ze is de enige overlevende van haar familie, haar ouders en twee zusjes zijn in de tweede wereldoorlog opgehaald en afgevoerd naar Dachau.
Elisabetta is - mede door haar familie - de dans ontsprongen en na de oorlog alleen in het ouderlijk huis blijven wonen.
Alleen met haar herinneringen aan haar familie.
In haar hoofd praat ze regelmatig met haar zusters Judith en Rahel.

Wel heeft ze een onderhuurster - de jonge Duitse danseres Pola - met wie ze na verloop van tijd contact krijgt en haar herinneringen deelt.
Ook Pola heeft een bijzonder levensverhaal, dat ze aan Elisabetta vertelt.
Dat verhaal wordt uiteindelijk in de loop van het boek op een hele mooie en bijzondere manier verweven met het verhaal van Elisabetta.

In het boek speelt een oude abrikozenboom, die in de tuin staat en ieder jaar veel zoete vruchten geeft, een grote rol.
Elisabetta maakt - net als haar moeder vroeger - jam van de abrikozen.
Die potten met jam bewaard ze - ook weer net als haar moeder - in de kelder.
Hier staat ook een oude pot jam, nog door haar moeder gemaakt, uit 1944, met als opschrift AA abrikozenjam.
Deze pot zal later in het verhaal nog een grote rol gaan spelen.

De Abrikozenboom is geschreven door de Duitse Beate Teresa Hanika (1976). die eerder al enkele young adult boeken heeft uitgebracht.
Dit is haar eerste roman voor volwassenen.

De Abrikozenboom is een gevoelig boek, geschreven in een mooie, poëtische schrijfstijl, waardoor het verhaal nog eens een meerwaarde krijgt.
De afwisselingen tussen heden en verleden zorgen voor spanning en de wil om door te lezen en te begrijpen wat er in het verleden allemaal gebeurd is.
Heel bijzonder is het hoe Hanika erin geslaagd is de verhalen van Elisabetta en Pola met elkaar te verweven tot een aangrijpend verhaal, waarin uiteindelijk ook duidelijk wordt wat er met de pot abrikozenjam uit 1944 gebeurt.