Een moderne fabel.

_ " Zand. Zand zover het oog reikt. Zand in alle richtingen.
En midden in die leegte van allemaal zand een kleine put, twee palmbomen, een schamele moestuin en een keet. " _
Zo begint dit verhaal.

In de woestijn wonen in een keet Ionah en zijn moeder.
Ze zijn slechts met zijn tweeën, verder woont er niemand.
Ze leven van het vlees van hagedissen, dadels en wat groente en hebben een eigen waterput, die maandelijks geïnspecteerd moet worden.
Dit alles heeft de moeder haar zoon geleerd, want als zij er niet meer is, zal Ionah zich alleen moeten kunnen redden, alleen, te midden van al dat zand.
Ook leert ze hem schrijven , met een stokje in het zand.
Maar het ergste voor Ionah, erger dan de hitte en de dorst, is de stilte die hem omringt , na het sterven van zijn moeder.
Ionah is dan pas 12 jaar.
Het enige wat hem nog op de been houdt is de stem van zijn moeder in zijn hoofd, de verhalen die ze hem vertelt.

Maar als hij op een dag , als hij 21 jaar is, vertrekt en Shui vindt en hem het leven redt, wordt alles anders.

De regen van Ionah is de vierde roman van Santiago Pajares, die naast het schrijven jaren werkzaam was als computerdeskundige.

De titel is mooi en goed gevonden, ook de cover met de gekleurde hagedis is mooi
Het boek is goed geschreven, bijzondere zinnen en beelden, als lezer zie je de woestijn en de jongen Ionah voor je.
De korte hoofdstukken die - heel bijzonder - aangeduid worden met Chinese tekens, nodigen uit tot verder lezen, ook , omdat je als lezer graag wilt weten hoe het Ionah in het leven verder zal vergaan, zal hij uiteindelijk de regen op zijn huid voelen , waarnaar hij op zoek gaat?
Het boek heeft wat weg van De Kleine Prins van Antoine de Saint Exupery , maar is toch anders.

Ionah is een bijzondere fabel, die de lezer meeneemt op de reis van de hoofdpersoon naar volwassenheid .