Bijzondere verhalenroman.

Adriaan van Dis won twee jaar geleden met zijn roman Ik kom terug de Libris Literatuurprijs.
Nu, twee jaar later, is In het buitengebied verschenen.
Het boek is eigenlijk geen echte roman, maar een "roman" bestaande uit losse verhalen, die allemaal eenzaamheid en alleen zijn als thema hebben.
Adriaan van Dis woont, sinds zijn terugkeer uit Parijs, alleen, in een huis in een buitengebied, in een vrijstaand houten huis, met een moestuin en met de nodige dieren, waaronder kippen en geiten.
De verzorging van de dieren en de moestuin is een van de dingen die hij - naast schrijven - op een dag doet.

Dit boek gaat over het alleen leven in een buitengebied.
Na het doormaken en verwerken van een depressie - " hier stel ik me voor ooit de rivier in te lopen..... bij hoogwater, op een koude dag, in een jas zwaar van stenen " - heeft hij het boek In het buitengebied het licht doen zien.
Een boek over hoe men zich kan harnassen tegen het alleen zijn.
In de verhalen figureren verschillende personen , waaronder de robotvrouw Akiko, de verwaarloosde en mishandelde jongen Ronnie, een veel oudere ex-vriendin Rivka en zo nog wat personages.
- "Akiko kwam in een doos. Ze droeg een jumpsuit toen ik haar bevrijdde - glanzend strakblauw nylon.
Ze knetterde in mijn armen, maar dat was dan ook het enige geluid dat ze maakte.... " -

Bovendien is er de Binnenstem, een stem die uitermate kritisch is en ook nog eens vernederend en die probeert de schrijver zich te laten schamen.
- Binnenstem: " Je koopt bij de slager twee biefstukjes - twee, omdat je je schaamt alleen te zijn..... " -

Het boek is geschreven in de kenmerkende schrijfstijl van Adriaan van Dis, met goed uitgewerkte personages en met tevens de nodige zwartgallige humor.
Vooral ook die humor zorgt bij het lezen van dit boek voor het leesplezier.
Die humor komt bijvoorbeeld tot uiting in het eerste verhaal, Akiko, waarin hij het samenleven met een vrouwelijke, Japanse robotvrouw beschrijft.
Maar ook het korte verhaal over zijn band met groene zeep, zeep die zijn jarenlange metgezel wordt.
In Ronnie, een verhaal over een verwaarloosde jongen uit de buurt, die hij leert kennen omdat de jongen reclame folders bij hem bezorgt, komt die humor minder tot uiting.
Het is eigenlijk een behoorlijk triest verhaal, zelf vind ik dit het beste verhaal uit het boek, mooi en met veel inlevingsvermogen geschreven.
De hoofdpersoon, de eenzame schrijver , wil graag helpen, alleen wordt zijn hulp niet altijd door iedereen op prijs gesteld.
En daardoor stoot hij zijn hoofd nog wel eens.

Mooi geschreven, zoals we van van Dis gewend zijn, mooie zinnen, die de diverse situaties goed beschrijven en aansprekende personages.
Een dun boek dit keer, maar wel heel mooi vormgegeven.
Een pareltje voor wie van de schrijfstijl van Adriaan van Dis houdt.