Domenico Starnone of toch Elena Ferrante.

De eerste vraag die als lezer van dit boek bij je opkomt is: Domenico Starnone , is dat dan eindelijk de ware identiteit van de – vooral in Italië, maar ook ver daarbuiten - zo langzamerhand zeer bekende Elena Ferrante, die o.a. de bekende en goed gelezen Napolitaanse romans geschreven heeft?
Het is waar, het mysterie is eindelijk ontrafeld, Domenico Starnone is Elena Ferrante en de auteur van veel bekende, goed gelezen en ook verfilmde boeken met vaak vrouwen in een hoofdrol, is , volgens o.a. dit artikel https://www.groene.nl/artikel/elena-ferrante-is-een-man , een man.
Dat wordt goed opletten naar eventuele verschillen in de schrijfstijl.

Dit boek – Strikken – is de literaire wederhelft van Ferrantes “Dagen van Verlating”.
De cover om te beginnen is prachtig in zijn eenvoud.
Een paar herenschoenen waarvan de veters aan elkaar vast gestrikt zijn, symbolisch voor de inhoud van het boek.
Het verhaal begint met een uitgebreid voorwoord van de auteur Jhumpa Lahiri, die uitleg geeft over de inhoud van het boek en o.a. de verschillende betekenissen, die in vertaling aan de titel ontleend kunnen worden.

Aldo, een van de hoofdpersonages, wordt verliefd op een jong meisje en verlaat na twaalf jaar huwelijk, zijn echtgenote Varna en daarbij zijn twee kinderen, om met zijn minnares te gaan samenwonen.
Deze beslissing raakt Varna en ook haar kinderen, recht in het hart.
Ze kan de handelswijze van Aldo niet verkroppen en begint hem brieven te schrijven, vol met verwijten en woede.

Strikken is een raamvertelling en opgedeeld in drie verschillende boeken, die ieder weer opgedeeld zijn in korte hoofdstukken.
De drie delen worden elk verteld vanuit een ander perspectief, dat van Varna, Aldo en ook vanuit hun kinderen, waardoor de lezer goed meekrijgt wat de beslissingen van Aldo doen met het gevoel van de mensen om hem heen en uiteindelijk ook met Aldo zelf.
Aan het einde van het boek zijn Aldo en Varna oud en weer bij elkaar.


De roman is goed geschreven en leest – mede door de goede opdeling ervan, de korte zinnen en de mooie dialogen – heel gemakkelijk.
Boeiend is het om via verschillende perspectieven de impact op de diverse personages van de beslissing van Aldo te lezen.
Ook zit er wat humor en ook ironie in het boek, waardoor Strikken, ondanks het vrij zware onderwerp, nergens echt zwaar op de hand wordt.
Strikken is een juweeltje , stemt tot nadenken en suddert na het lezen nog wel even na.