Met ‘Vortex’ bewijst Yrsa Sigurdardóttir opnieuw dat ze het thrillergenre uitstekend beheerst

Na het lezen van DNA was ik vastberaden verder te lezen in deze zogeheten Children’s House-serie van Yrsa Sigurdardóttir. Ik was dan ook heel blij toen uitgeverij Cargo mij het tweede deel in deze reeks, Vortex, opstuurde.

Omdat ik bijna direct na het uitlezen van DNA aan Vortex begon, waren de terugblikken naar eerdere gebeurtenissen voor mij overbodig. Dit zorgt er echter wel voor dat de twee boeken los van elkaar te lezen zijn en dat is natuurlijk een pluspunt. Aangezien ik een vrij gehaaste lezer ben (ik ben nieuwsgierig en wil zo snel mogelijk weten wat er gebeurd is), sloeg ik voor mij irrelevante details snel over. Ben jij een rustige lezer? Ga dan even goed voor dit boek zitten en geniet van alle mooie beschrijvingen. En focus je anders gewoon op de moordzaak en race door het boek heen. Daar wordt het boek niet minder leuk van, weet ik uit ervaring. Waar ik me bij DNA soms wat stoorde aan de details, was de balans nu goed en niet overbodig. Er was slechts één verhaallijn die ik als onnodig beschouwde en dat was de verhaallijn over de relatie tussen de twee hoofdpersonen. Het is natuurlijk leuk om de personages beter te leren kennen en ook de spanningen tussen de twee zijn voelbaar tijdens het lezen. Toch voegde het voor mij weinig toe aan het plot.

Wat mij betreft bewijst Sigurdardóttir met dit boek dat ze het thrillergenre uitmuntend beheerst. Ze weet de spanning van de lezer vast te houden tot de laatste bladzijde. Personages zijn complex – iedereen heeft een verhaal. En ook de verhaallijn is ongelooflijk: steeds weer werden er deurtjes opengedaan en kwamen er nieuwe lijken uit de kast (letterlijk en figuurlijk). Zelf probeer ik altijd tijdens het lezen de ontknoping te voorspellen. Dit verhaal is zo geschreven dat je je voorspelling ongeveer elk hoofdstuk moet bijstellen en uiteindelijk alsnog verrast wordt. Zeker wanneer er op de allerlaatste bladzijde nog een enorme plottwist gedeeld wordt.

Eindoordeel
In vergelijking met DNA vond ik Vortex nog beter. Het was vlotter geschreven en ik merkte dat ik nog sneller las. Alle details zaten goed in elkaar, verhaallijnen waren goed uitgewerkt, de climax was goed opgebouwd en niet te voorspellen. Alles klopte. Absoluut een 4-sterren thriller. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het derde deel in deze reeks en hoop dat Cargo deze ook gaat uitgeven binnenkort.