Vermakelijk, niet hoogstaand

Ik heb een ongelooflijke haat liefde verhouding met ballet en dansen. Het is aan de ene kant iets wat ik ongelooflijk graag zelf had gedaan, en aan de andere kant iets wat ik nooit meer echt zal kunnen doen. Het is te zwaar voor mijn lijf, voor mijn rug, voor mijn benen. Dit boek staat daarom al een tijdje op de plank te wachten tot ik het eindelijk eens oppak om gelezen te worden. En vanochtend om 7 uur dacht ik ineens: Ik ga het nu lezen.

Allereerst het positieve: De manier waarop het dansen beschreven is, is adembenemend. Ik kon het bijna voelen en vond dat ongelooflijk knap gedaan. Daarnaast is het mysterie leuk vormgegeven. Langzaamaan kom je dingen te weten en vallen er dingen op zijn plek, precies op het juiste tempo om je geboeid te houden van de eerste tot de laatste pagina.

Maar er zijn ook wat minpuntjes: Het boek zit vol met clichés zonder er echt iets goeds of origineels mee te doen. De personages zijn niet echt diepgaand uitgewerkt en ik heb niet het gevoel alsof ik ze ken. Het einde van het boek gaat zo ongelooflijk snel en valt zo uit de toon bij de rest van het verhaal, dat ik nog niet helemaal weet wat ik ervan moet vinden.

Al met al heb ik op zich best van het boek genoten en ik ben ook erg benieuwd naar het tweede deel. Het boek bevatte genoeg elementen om leuk te zijn en te blijven, maar het is geen hoogstandje en ook niet echt memorabel.