Niet echt opvallend

Dit boek staat al een tijdje in mijn kast, ongelezen. Ik kon het voor heel weinig geld op de kop tikken en had er veel goeds over gehoord, dus ik had weinig te verliezen. Het was Bjintse, die me vertelde dat het een quick read was, die ervoor zorgde dat ik het vandaag opgepakt heb om op een werkdag lekker weg te lezen.

En hoewel ik zeker wel zie waarom mensen het een toffe serie vinden, had ik dat gevoel eigenlijk geen enkel moment. Wellicht ligt dit meer aan mij dan aan het boek. Het is immers lekker geschreven en zoals al gezegd leest het ook heel vlot weg. Ik ben er met meer dan 120 pagina's per uur doorheen gegaan, wat vooral kwam door de schrijfstijl die wat meer naar Middle Grade neigde dan naar YA. (Wat geen probleem is, want ik hou wel van Middle Grade)

Maar op veel vlakken vond ik het vooral geen opvallend en geen bijzonder verhaal. Ik kan niet specifiek een karakter of een plot noemen dat ik niet leuk vond, maar ik kan er eigenlijk ook geen noemen die ik wel leuk vond. Ik had niet het gevoel dat ik een band opgebouwd heb met de personages of ook echt om ze ging geven, ik had al helemaal niet het gevoel dat hun vriendschap van de pagina's spatte en ik had ook niet het gevoel dat ik de personages kende.

En ook bij het plot had een beetje datzelfde vlees noch vis gevoel. Aan de ene kant wordt er veel tijd besteed aan de opleidingen die de jongens krijgen (van de meisjes zien we dan weer helemaal niks), maar dat wordt met weinig emotie beschreven. En als dan uiteindelijk er echt iets spannends gebeurt (wat niks te maken heeft met de achterflap. Wie heeft die tekst verzonnen?), merk ik dat het allemaal te snel, te makkelijk en te voorspelbaar is.

Ik had graag deel willen uitmaken van de hype, maar het gaat bij dit ene deel blijven, vrees ik. Ik heb te veel in dit genre gelezen dat ik vele malen leuker en opvallender vind.