Puur, realistisch en echt tienerverhaal!

Toen ik Luc Descamps dit boek liet signeren op de Antwerpse boekenbeurs, vertelde hij dat dit misschien wel zijn meest persoonlijke boek ooit was. Alle emoties waar hij zelf mee te kampen heeft gehad, heeft hij gebruikt in dit boek en door Romy laten voelen. En dat merk je. Je merkt het in elk woord, in elke zin, in de manier waarop Romy's emoties veranderen, golven en van positief naar negatief vliegen. Deze emoties zijn rauw en echt en komen van ergens diep vanbinnen.

Net als de andere boeken in deze reeks van Luc Descamps is het erg bewonderenswaardig hoe hij op een hele vlotte, makkelijke en toegankelijke manier problemen uit de jongerenwereld beschrijft. Naast dat Romy te maken heeft met haar moeder die te horen krijgt dat ze kanker heeft, krijgt ze ook te maken met haar eerst echte liefde en alles wat daarbij hoort. De conflicten, de zorgen, de twijfels en de angsten zijn door Luc Descamps dermate goed neergezet dat veel dingen me aan mijn eigen vijftienjarige zelf deden denken.

Daarnaast is Luc Descamps erin geslaagd om een boek neer te zetten over een heel zwaar thema dat nergens te zwaar wordt. Er zit ook voldoende humor en lichtheid in het boek en de moeilijke momenten worden vooral overschaduwd door de leuke en mooie momenten. Aan het einde, toen de tranen over mijn wangen rolden, was dat niet zozeer omdat het triest was. Integendeel. Het was meer omdat het zo mooi, zo echt en zo puur was.

Ik vind het bijna jammer dat ik nog meer één Luc Descamps boek in de kast heb staan. Ik denk dat Luc Descamps zonder twijfel toch wel één van de grote YA schrijvers van de lage Landen genoemd mag worden en ik zou willen dat hij daar ook in Nederland de waardering voor kreeg.