Ongemakkelijk goed verhaal

Normaal gesproken probeer ik mijn reviews altijd persoonlijk te maken en er een stukje van mezelf in te stoppen. Maar in deze review kan ik dat niet doen. Daarvoor is het verhaal te lang, veel en veel te lang. Laat ik voorop stellen: Ik heb geen persoonlijke ervaring met wat er in dit boek gebeurt. Gelukkig. Maar ik heb wel ervaring met wat er kan gebeuren als docenten vergeten dat hun leerlingen tieners zijn en geen volwassenen en wat er gebeurt als docenten hun verantwoordelijkheden in de schoenen van die tieners proberen te schuiven. En laten we zeggen dat het einde van dit boek als balsem was voor mijn zeventienjarige ziel. En ik wist niet hoe fijn ik het zou vinden om die balsem hier zwart op wit te lezen.

Laten we zeggen dat dit boek op geen enkel front een makkelijk verhaal is. Vanaf het begin af aan voelt het boek ietwat ongemakkelijk. De hoofdstukken van Joeri maken al snel duidelijk dat hij alles behalve immuun is voor de charmes van zijn leerlingen. De hoofdstukken van Charlotte zijn ongemakkelijk, omdat je als volwassene weet dat ze echt geen idee heeft wat de gevolgen van haar daden zijn en de hoofdstukken van Jutta zijn ongemakkelijk, omdat je de interne conflicten van het arme kind zo goed kan voelen.

Maar net als alle andere verhalen van Descamps is ook dit boek weer heerlijk vlot geschreven en leest het als een trein. De dialogen en de sms'jes zijn geschreven in een overduidelijk natuurlijke tienertaal. Het is niet de manier waarop ik praat en communiceer, maar ik denk wel dat veel jongeren zich er helemaal in kunnen herkennen en het verhaal voor hen des te realistischer wordt en des te meer tot leven komt.

En net als in de voorgangers in deze serie, zit er aan het einde een waardevolle boodschap en les in dit verhaal verborgen. En zoals al gezegd, dat einde en die boodschap, dat was precies wat mijn zeventienjarige ik graag had willen horen. Het was ook de boodschap waar ze recht op had gehad. Want wat een leerling ook doet, hoe je het ook draait of keert: De docent blijft de volwassene en dus altijd eindverantwoordelijk voor alles wat er gebeurt.