Kort verhaal dat smaakt naar meer

Ik schaam me diep omdat ik nog nooit iets gelezen heb van Roderick Leeuwenhart en zijn Splinter echt al jaren staat te verstoffen op de plank met boeken die ik nog steeds moet lezen. In het kader van "ik ga mijn TBR uitdunnen door alle dunne boeken weg te lezen", was dit een perfect boek voor deze maand December!

En met dit boek op schoot vloog de busreis voorbij. Leeuwenhart schept in dit boek een beeld van een wereld in een nieuwe ijstijd en een generatie die koste wat kost terug wil naar hoe het was, hoe het nu is. Het verhaal vertelt over de zoon, die echt een kind van de ijstijd is en langzaamaan zijn beeld van de wereld aanpast en ontdekt dat hij het wellicht helemaal niet zo nodig hoeft terug te veranderen naar hoe het was.

Een leuk verhaal dat wat mij betreft heel veel ruimte biedt voor meer. Daarnaast heeft Leeuwenhart een heerlijke schrijfstijl die lekker loopt en vloeit. Het verhaal was net iets te kort om echt een emotionele band te krijgen met het hoofdkarakter, maar ik twijfel er niet aan dat Leeuwenhart er in langere verhalen in zou slagen me te raken.

Het is jammer dat ik NIKS met Japan heb ;-)