De som der dingen

Dit boek staat al een tijdje in de kast, maar ik heb er lang tegenop gezien om het te gaan lezen. Wellicht was dit gewoon het juiste moment, wellicht hebben de heftige verhalen van anderen me simpelweg een andere indruk gegeven, wie zal het zeggen, maar het boek viel me alles mee.

Ja, het boek is voor een groot deel herkenbaar. Er zitten veel elementen in die ik vanuit mijn eigen middelbare schooltijd herken. Gelukkig zitten er ook veel elementen in die ik niet herken. Ik snap dat sommigen dit boek als heftig en zwaar zouden zien, maar ik zie eigenlijk vooral het verhaal van Clay en het verhaal van hoop dat ergens tussen de pagina's verteld wordt als we werken aan een klein beetje bewustwording.

Elk bandje, elke luisteraar, is een stap dichterbij het begrijpen dat kleine dingen, zowel positief als negatief, hele grote gevolgen kunnen hebben. Hannah pleegt geen zelfmoord om één van de dingen waarover ze vertelt. Ze pleegt zelfmoord door de optelsom ervan, door de overweldigende gevoelens die door haar lijf stromen. Haar eigen schuldgevoelens, haar gevoel van minderwaardigheid, haar gevoel van er niet bij horen, niemand hebben, door niemand gemist worden.

Ik hoop dat de Hannah's in deze wereld ook de Clay's opmerken. En ik hoop dat er ergens decanen zijn die wel luisteren, begripvol zijn en achter iemand aan rennen als ze alle reden hebben om zich zorgen te maken.

Dit boekt raakt je, of het raakt je niet. Mij raakte het. Ik voel niet de behoefte een zakelijke review te schrijven. Dus dit klein stukje gevuld met een stukje van mijn emotie is hopelijk voldoende om een beeld te geven.