Nieuwsgierigheid blijft onbevredigd

Voor ik aan het boek begon ben ik op internet informatie gaan opzoeken over het mysterie rond de Djatlovgroep. En ik had het gevoel dat er nieuwe informatie was vrijgekomen doordat een dagboek gevonden was van een meisje dat kennis gemaakt had met de groep. Op die manier heb ik het boek dan ook gelezen: op zoek naar nieuwe informatie en nieuwe verbanden. En dat lijkt in het begin (eerste deel) ook wel te gaan gebeuren. Maar wanneer je voorbij de helft bent, wordt het mysterie enkel nog mysterieuzer en zeker de persoon van Roza wordt meer en meer met vragen omgeven. Dit lijkt op zich misschien negatief maar zo heb ik het niet ervaren. De schrijver slaagt erin de nieuwsgierigheid van de lezer te behouden. Er komen nieuwe elementen bij, verklarende maar ook tegenstrijdige en uiteindelijk is er absoluut geen objectieve verklaring voor wat er gebeurd is. De schrijver heeft je enkel heel wat elementen aangeboden zodat je zelf een verklaring kan bijeen gaan breien. Het is een zeer intrigerend boek dat je in één ruk uitleest om een antwoord te vinden. Maar het antwoord dat je zocht, vind je niet. En de laatste pagina van het boek levert dan nog de grootste vraag op. Op die manier blijft het boek heel lang in je hoofd hangen en blijf je zoeken naar verklaringen.