Lezersrecensie
Psychedelische steampunk
De fantasyroman ‘Alice in Stoomland’ van de Italiaans/Britse schrijver Francesco Dimitri is een erg origineel boek. Niet alleen wijkt het af van traditionele fantasy omdat het steampunk is, het wijkt ook behoorlijk af van andere steampunk. Het element ‘stoom’ wordt namelijk op ongedachte wijze gebruikt. Het drijft geen 19de eeuwse machines aan, maar hangt als een permanente smoglaag over een Londense onderwereld die zich in de zeer verre toekomst bevind. Deze smog is zo dicht dat mensen zich er drijvend en wel in kunnen verplaatsen, maar helaas veroorzaakt hij ook aanhoudende hallucinaties. Hoofdpersoon Alice begeeft zich daardoor met gevaar voor eigen leven in een nogal psychedelische wereld waarin niets is wat het lijkt.
Ook de andere hoofdpersoon, Ben, is bepaald geen doorsnee fantasyheld. Hij lijdt aan het merkwaardige (maar echt bestaande) ‘Alice in Wonderland’-syndroom, waardoor hij steeds vervalt in, jawel, hallucinaties. Tot overmaat van ramp is dit ook nog een kinderziekte die al lang over had zullen zijn, maar in zijn geval alleen maar erger wordt. En dan krijgt Ben, die redacteur is bij een uitgeverij, een geheimzinnig manuscript waarin hij het verhaal van Alice leest, dat uiteraard overeenkomsten heeft met het echte ‘Alice in Wonderland’. Daarna raakt de grens tussen realiteit en hallucinatie steeds verder uit zicht.
Een erg origineel en interessant uitgangspunt dus, zij het wat gecompliceerd, in een genre dat mij al een tijdje erg aantrekt. Bovendien is het vlot geschreven en komen de karakters goed tot leven.
En toch geef ik dit boek niet meer dan drie sterren. De reden daarvoor is dat de hoofdpersonen mij wat veel narigheid meemaken in een relatief kort tijdsbestek. Het boek telt 251 pagina’s, waardoor het zeker niet dik is. Niettemin zit het verhaal bomvol ontstellende gebeurtenissen, alsof de moeilijke verwikkelingen rondom al die hallucinaties nog niet genoeg te verhapstukken zijn voor de lezer. Van mij had het dan ook wat minder gemogen, dan had ik het met meer plezier gelezen. Ben jij echter een lezer voor wie een boek nauwelijks heftig genoeg kan zijn, kun je bij ‘Alice in Stoomland’ goed terecht.
Ook de andere hoofdpersoon, Ben, is bepaald geen doorsnee fantasyheld. Hij lijdt aan het merkwaardige (maar echt bestaande) ‘Alice in Wonderland’-syndroom, waardoor hij steeds vervalt in, jawel, hallucinaties. Tot overmaat van ramp is dit ook nog een kinderziekte die al lang over had zullen zijn, maar in zijn geval alleen maar erger wordt. En dan krijgt Ben, die redacteur is bij een uitgeverij, een geheimzinnig manuscript waarin hij het verhaal van Alice leest, dat uiteraard overeenkomsten heeft met het echte ‘Alice in Wonderland’. Daarna raakt de grens tussen realiteit en hallucinatie steeds verder uit zicht.
Een erg origineel en interessant uitgangspunt dus, zij het wat gecompliceerd, in een genre dat mij al een tijdje erg aantrekt. Bovendien is het vlot geschreven en komen de karakters goed tot leven.
En toch geef ik dit boek niet meer dan drie sterren. De reden daarvoor is dat de hoofdpersonen mij wat veel narigheid meemaken in een relatief kort tijdsbestek. Het boek telt 251 pagina’s, waardoor het zeker niet dik is. Niettemin zit het verhaal bomvol ontstellende gebeurtenissen, alsof de moeilijke verwikkelingen rondom al die hallucinaties nog niet genoeg te verhapstukken zijn voor de lezer. Van mij had het dan ook wat minder gemogen, dan had ik het met meer plezier gelezen. Ben jij echter een lezer voor wie een boek nauwelijks heftig genoeg kan zijn, kun je bij ‘Alice in Stoomland’ goed terecht.
1
Reageer op deze recensie