Urban Doornroosje vol magie en romantiek

Het verhaalmotief van Doornroosje is niet populair bij hedendaagse schrijvers; de hoofdpersone is hen te lijdzaam. Ze is meer slachtoffer dan actieve heldin en daarom niet van deze tijd. Onzin, zo dacht het auteursechtpaar achter Ilona Andrews. Het is maar net hoe je zo’n sprookje interpreteert. En zo werd Rose Drayton, 22 jaar oud en vol figuurlijke doorns, de eerste heldin van de urban fantasyserie De Grens. En terecht, zoals blijkt. Dankzij de grotendeels psychologische interpretatie is Rose een gelaagd en interessant personage geworden. Ondertussen weet ze wel degelijk van wanten en komt ze prima uit de verf als zelfstandige, moderne vrouw. Van schone slaapster naar kick-ass heldin, het is minder gek dan het lijkt.

Achter de naam Ilona Andrews gaat om precies te zijn het Amerikaanse echtpaar Ilona en Andrew Gordon schuil. Hoewel Op de grens hun eerste Nederlandse vertaling is, is er geen sprake van een debuut. In eigen land publiceerden ze al zes delen in een andere Urban Fantasy serie, voordat in 2009 On the edge verscheen.

De Grens is een smal maar langgerekt gebied dat als een bufferzone tussen twee dimensies in ligt. Enerzijds is dat de ons bekende wereld, hier het ‘Broze’ genoemd, en anderzijds de van magie bulkende wereld het ‘Zonderling’. De ‘Grenzers’ leiden een wat treurig bestaan tussen beide werelden in. Ze voorzien in hun levensonderhoud met illegaal en slecht betaald werk in het Broze en hebben voor het Zonderling meestal te weinig magische kracht. Verder lijkt het leven in de Grens veel op het onze, behalve dat er een zekere mate van magie mogelijk is. Ook is het opvallend genoeg een wat primitieve anarchistische wereld zonder autoriteiten en ordehandhavers. Er zijn alleen oude, wijze raadgevers. 

Rose woont in de Grens en heeft voor een Grenzer een buitengewone magische kracht. Dat werkt echter niet in haar voordeel, maar maakt haar tot een door laaghartige types opgejaagde prooi. En dan moet ze bovendien voor haar twee jonge broertjes zorgen en lukt het haar nauwelijks de eindjes aan elkaar te knopen. Geen wonder dat Rose de wereld wantrouwt en een goed verdedigd fort van haar huis heeft gemaakt. Dan verschijnt er echter ene Declan ten tonele, een knappe maar arrogante graaf uit het Zonderling. Rose weet zeker dat ook hij het slecht met haar voor heeft en probeert hem weg te werken. Maar zo gemakkelijk laat Declan dat niet gebeuren. Als er vervolgens ook nog serieus enge monsters in de Grens opdoemen en er heel wat meer aan de hand blijkt, zal Rose moeilijke keuzes moeten maken.

Eerlijk gezegd valt er best het een en ander aan te merken op dit boek. Zo gaat de kwaliteit van het schrijfwerk op en neer, vooral gedurende het eerste kwart. Er worden dan regelmatig dingen verteld in plaats van getoond en er komen veel herhalingen voor in de beschrijvingen. Zo krijgen we overdreven vaak te horen hoe breedgeschouderd Declan wel niet is. Gelukkig zijn er in toenemende mate ook mooi geschreven stukken met juist fraaie omschrijvingen. De manier waarop met verschillende gezichtspunten wordt gewerkt is echter ook niet ideaal. Andere personages dan Rose blijven het hele verhaal door afstandelijk overkomen.

De positieve kwaliteiten van het boek doen de mindere echter snel vergeten, mits je een liefhebber bent van de twee hoofdingrediënten magie en romantiek. De magie klots namelijk steeds wilder tegen de klippen omhoog en eindigt in een knetterende finale. Ook de romantische verwikkelingen nemen in heftigheid toe en zijn, op de afloop na, nooit braaf. Ondertussen is de Grens een broeierige setting, aangezien het magie combineert met een kwetsbare anarchistische situatie.

Kortom, als fantastisch verhaal is Op de grens origineel en geloofwaardig en als romance met een psychische insteek ook. Misschien moet je in het begin even doorbijten, maar later wordt het echt spannend. Het verhaal van Rose loopt wel af. In het twee deel van De Grens, dat in september uitkomt, ontmoeten we een nieuwe heldin.