Originele en stoere dystopie

In het Angelsaksische taalgebeid is de trilogie ‘Legend’ van de Amerikaanse schrijfster Marie Lu een van de meest populaire en hoogst gewaardeerde dystopische YA-series. In de Lage Landen is de bekendheid ervan wat minder, ondanks het feit dat er ook hier lovende recensies zijn geweest. De verfilming van de serie is zelfs geheel aan ons voorbij gegaan. Waar die lauwe ontvangst vandaan komt, ontgaat mij na het lezen van het eerste deel, ook ‘Legend’ gegeten, compleet. Dit is gewoon een erg goed boek, geschikt voor een breed publiek van lezers, jong en oud, man en vrouw.

Het verhaal
In 2130 liggen de Verenigde Staten er heel anders bij dan tegenwoordig. Het land is in tweeën gesplitst: in het westen ligt de zogeheten Republiek, terwijl de oostelijke gebieden worden aangeduid als ‘de koloniën’. Beide delen zijn in oorlog met elkaar. Tot overmaat van ramp is er ook nog sprake geweest van grof natuurgeweld, waardoor Californië is overstroomd. Het verhaal speelt zich af in postapocalyptisch Los Angeles waar de Republiek een dystopisch bewind voert. De vertegenwoordigers van deze macht houden er een luxe maar ook militaristische levensstijl op na en zijn erg bezig met de oorlog tegen de koloniën. De stad kent echter ook sloppenwijken vol arme bewoners die door de overheid worden onderdrukt. En dan heerst er ook nog ‘de pest’ in deze wijken. Tegen deze situatie wordt gerebelleerd door een groep verzetsstrijders die bekend staat als ‘de patriotten’, handlangers van de koloniën.

Binnen deze situatie maken we kennis met de beide 15-jarige hoofdpersonen June en Day. Het meisje June hoort bij de rijke inwoners van de stad, geldt als een wonderkind en wordt opgeleid tot soldaat van de Republiek. De jongen Day komt uit een arm gezin, maar woont noodgedwongen op straat. Hij hoort niet bij ‘de patriotten’ maar rebelleert wel tegen de Republiek en is door zijn grote handigheid uitgegroeid tot ‘meest gezochte crimineel’ van de stad. Dan gebeurt het dat June de opdracht krijgt om Day op te pakken omdat hij wordt verdacht van de moord op haar broer en worden ze elkaars directe tegenstanders. Junes jacht op Day verloopt echter heel anders dan verwacht. En dan komen er nog een paar vreselijke waarheden boven water drijven ook.

Ongebruikelijke personages
De originaliteit van dit boek begint al met de hoofdpersonen. Het verhaal wordt verteld vanuit beider perspectief, waarbij de auteur doodleuk voor allebei de ik-vorm hanteert. Om verwarring te voorkomen staat boven elke hoofdstuk echter duidelijk de naam van degene in wiens hoofd we zitten, wat best goed werkt. In ieder geval is het wel prettig voor de lezer om niet steeds vast te zitten aan de perceptie van één enkel personage, zoals bij veel YA-series het geval is.

Ook het feit dat June tot de heersende macht behoort, is niet gebruikelijk. Wat mij betreft werd het echter wel eens tijd dat iemand het zou durven om over een meisje te schrijven dat nu eenmaal binnen die hautaine sfeer is geboren en getogen. Zo krijg je een beter beeld van hoe de heersende orde er van binnen uitziet.

Day ondertussen is een interessante, moderne Robin Hood, maar al te gemakkelijk gaat dat ook niet. Gedurende het verhaal loopt hij tegen steeds meer problemen op en leert hij zijn grenzen kennen. Ondertussen blijkt hij bij tijd en wijle toch ook een gewone jongen van 15 te zijn, maar dan minder braaf dan sommige van zijn broeders in andere YA series.

Spannend
Het bijzonder vlot geschreven verhaal werkt toe naar een schokkende en spannende, maar beslist ook ontroerende ontknoping en een mens kan er dan ook gemakkelijk door worden meegesleurd. Ik las in meer dan een jaar tijd tenminste geen boek zo snel uit als dit.

Ondertussen blijkt Marie Lu een goed inzicht te hebben in politieke onderdrukking en hoe dat van beiden kanten werkt, hoewel het duidelijk moge zijn waar de sympathie ligt. De ontknoping zit bovendien intelligent in elkaar en kaart een geheel nieuwe manier van onderdrukking aan. Door deze kwaliteiten doet dit boek inhoudelijk niet onder voor romans voor volwassenen.

Is Legend echt vijf sterren waard?
In alle eerlijkheid: misschien wel niet. Misschien zie je sommige plotontwikkelingen aankomen en misschien wordt er teveel uitleg over deze wereld uitgesteld tot latere delen. Misschien ook zijn er wat elementen in dit boek niet honderd procent logisch of geloofwaardig. Het punt is echter dat ik er geen zin in heb om dat de schrijfster aan te rekenen. ‘Legend’ heeft mij behoorlijk van mijn sokken geblazen en auteur Marie Lu heeft meer cohones dan veel van haar mannelijke collega’s. Dus, om duidelijk te maken dat ik meer van dit soort boeken wil lezen krijgt het de volle vijf sterren. Gelukkig heb ik nog twee delen te gaan.