Boeiend tweede deel van dystopische trilogie

‘Wonderkind’ is het tweede deel van de ‘Legend’ trilogie van de Amerikaanse schrijfster Marie Lu, die zich afspeelt in een postapocalyptisch en dystopisch Amerika. Vandaar eerst een waarschuwing voor de argeloze lezer van deze recensie:de onderstaande tekst bevat spoilers over ‘Legend’, het eerste deel van de trilogie! Heb je dat boek nog niet gelezen, kun beter niet verder lezen.

Het verhaal
‘Wonderkind’ gaat verder waar ‘Legend’ ophield: Day en June reizen naar Las Vegas om zich daar bij de Patriotten, het verzet, te melden. Dat lukt, al gaat het niet vanzelf want er is veel wantrouwen over en weer. Ondertussen komt de oude Elector Primo van de Republiek te overlijden, waardoor zijn nog jonge zoon Anden de macht overneemt. Deze machtswisseling is voor de Patriotten een zeer geschikt moment om definitief een revolutie te ontketenen. Dat hopen ze vooral te doen door Anden te vermoorden.

Anden wordt echter zwaar bewaakt waardoor de hulp van zowel Day als June gewenst is. In ruil voor hulp bij de zoektocht naar Eden, Days broertje, laten ze zich overhalen mee te doen met het moordcomplot. Dat brengt met name June in een lastig parket, want zij moet infiltreren bij Anden, die een oogje op haar heeft. Als June vervolgens sympathie opvat voor de nieuwe Elector Primo, komt ze emotioneel in de knel te zitten en moet ze zich opnieuw afvragen waar haar loyaliteiten liggen. Daardoor wordt ook Day uiteindelijk gedwongen nieuwe keuzes te maken.

De nieuwe wereld ontvouwt zich
In het uitstekende eerste deel ‘Legend’ werd de nieuwe wereld waarin het verhaal zich afspeelt slechts beperkt vormgegeven. Dat wordt in dit deel meer dan goed gemaakt. We krijgen te horen welke natuurrampen tot de postapocalyptische situatie in de gehele wereld hebben geleid, er wordt meer gezegd over hoe de tweedeling tussen de Republiek van Amerika en de Koloniën is ontstaan en uiteindelijk brengen we ook een bezoek aan de Koloniën, waar nieuwe verrassingen wachten. Dat is grotendeels best interessant om te lezen, maar af en toe is er wel wat veel infodump. Dat er in deel 1 maar zo weinig is verteld, wreekt zich nu een beetje, maar gelukkig niet op een irritante manier.

Een paar problemen, maar toch weer een goed boek
Andere problemen met het verhaal zijn dat het steeds ongeloofwaardiger wordt dat June en Day nog steeds maar 15 en pas later in het boek 16 zijn. Zelfs in relatie tot het feit dat het allebei wonderkinderen zijn (het wordt niet duidelijk op wie de titel slaat) met heel speciale vaardigheden, is niet meer een afdoende verklaring voor het nogal volwassen gedrag dat ze vertonen.

Verder wordt het thema van de biologische oorlogvoering zoals die aan het einde van het vorige boek werd aangekondigd, niet volop doorgezet. Het speelt wel een rol in al zijn gruwelijkheid, maar geen centrale. Wél centraal staan de innerlijke strubbelingen van twee jonge mensen die steeds meer aanvoelen dat ze als speelbal worden gebruikt, maar niet goed weten hoe, wat en door wie.

Gelukkig is daar ook nog de cynische Kaede, die zichzelf in dit boek mateloos overtreft en daarmee zowel onze helden als het verhaal op de rails houdt. Het gevolg is dat ‘Wonderkind’ evengoed weer vol zit met spanning, wilde actie en ontroerende momenten, precies zoals dat in deel 1 het geval was. En dat alles opgeschreven in de vlotte, compacte en prettig strakke schrijfstijl die Marie Lu eigen is. Daarom krijgt dit boek van mij wel een iets lagere beoordeling dan ‘Legend’, maar het blijven vier volvette sterren.