Spannende urban fantasy en net even anders

Wie de flaptekst leest en de kaft ziet van het boek ‘Riders’ van Veronica Rossi zou het niet meteen zeggen, maar dit is urban fantasy. Het verhaal heeft hedendaagse jonge helden die in gevecht raken met smerige kletsers van demonen, gewoon op onze aarde in onze tijd. Wel is het duidelijk dat dit boek, meer dan veel andere YA, geschikt is voor jongens. Het hele verhaal wordt namelijk verteld vanuit het gezichtspunt van de jonge soldaat Gideon. Al blijft de romantiek volop aanwezig, ook in ‘Riders’. Want tja, urban fantasy is natuurlijk wel urban fantasy en liefde is een belangrijk onderwerp voor young adults. Maar in dit geval dus ook dat bekeken door een mannelijke bril.

‘Riders’ is het eerste deel van een duologie en moet ook als zodanig worden gelezen. Het boek heeft beslist een duidelijk einde, maar veel zaken worden nog niet duidelijk of opgelost. Er wordt aan het eind ook alvast een begin klaargelegd voor ‘Zoeker’ het twee deel dat inmiddels ook in een Nederlandse vertaling uit is.

Gideon is een achttienjarige Amerikaanse jongen, die een militaire opleiding volgt en het erg te stellen heeft met de dood van zijn vader. Dan, exact een jaar na het overlijden van zijn vader, krijgt hij een parachuteongeluk en gaat hij zelf feitelijk ook dood. Toch komt hij weer bij. Hij verkeert zelfs in verrassend goede gezondheid, maar heeft wel met een mysterieuze rode armband om zijn linker pols die er niet weer af gaat. Niet veel later wordt hij benaderd door het vreemde meisje Daryn. Zij vertelt hem dat hij een reïncarnatie is van één van de vier ruiters van de Apocalyps, namelijk de ruiter Oorlog. Hij is deze ruiter dus niet zelf en hoeft (gelukkig!) ook geen Apocalyps te veroorzaken, maar heeft er wel speciale talenten van overgenomen. Zo moet hij samen met de andere drie ruiters Honger, Dood en Overwinning en met Daryn (die ook speciale talenten heeft) een belangrijk artefact beschermen tegen de grijpgrage handjes van de zogenaamde Horde, een groep demonen.

Het boek begint echter veel verder in het verhaal met Gideon die is ontvoerd en bijkomt in een verhoorkamer. Hij zit vastgebonden en is voorzien van een waarheidsserum. In die toestand moet hij zijn verhaal doen aan ene Nathalie Cordero, wiens functie onduidelijk is. Het eigenlijke verhaal zal vervolgens regelmatig onderbroken worden en terugkeren naar de gebeurtenissen in de verhoorkamer, waar zich een tweede verhaallijn ontspint. Aan het eind komen beide verhaallijnen in een daverende finale bij elkaar.

De opzet van het boek zit daarmee knap en afwisselend in elkaar. Desondanks is het Veronica Rossi niet gelukt om de spanning, die er in de allereerste scène al gelijk is, het hele boek door vast te houden. Ergens rond tweederde deel zakt het verhaal alsnog in en gebeurt er een tijdlang vrij weinig. Wie daar echter gewoon doorheen leest, wordt beloond met een wildwoeste en nagelbijtend spannende ontknoping, die niet helemaal afloopt zoals je zou verwachten.

Een ander niet zo vlot deel van het boek is het stuk direct na de openingsscènes. Zoals bij vrijwel alle boeken van Veronica Rossi is de tekst hier een tijdje nogal uitleggerig. Een slechte gewoonte die de schrijfster maar niet weet af te leggen. Gelukkig komt het altijd weer goed, maar het is onnodig, zeker voor een auteur die verder zo’n vlotte pen heeft.

Het idee om de vier ruiters van de Apocalyps als helden te nemen is echter zeer origineel en wordt bovendien mooi uitgewerkt. Vooral de mystieke paarden waarop de ruiters rijden zijn adembenemend. Het gezichtspunt van Gideon is verfrissend en heel eigen. Zijn gedachtes passen perfect bij een jongen van zijn type, met stopwoordjes, geintjes en al. Als je het hele boek gelezen hebt, zou je Gideons gezichtspunt blind tussen andere teksten uitpikken, wat precies is zoals het hoort.

De demonen zijn helaas minder verrassend. Ze passen in het verhaal en hebben een ongebruikelijk doel, maar verder kunnen ze zich niet echt onderscheiden van demonen in andere verhalen. Nu waren ze voor dit ene deel nog wel interessant genoeg als tegenstander, maar voor het volgende deel zou een interessantere tegenstander geen kwaad kunnen.

Dat alles gezegd hebbende is ‘Riders’ wat mij betreft toch gewoon een goed en spannend boek. Wel jammer dat er blijkbaar geen serie zal volgen met één deel voor iedere ruiter, want dat verwacht je bij een opzet als deze toch eigenlijk wel. Maar we zullen zien wat ‘Zoeker’ te bieden heeft .