Fascinerend en aangrijpend boek over dolfijnen

Op een stormachtige dag ging journaliste Susan Casey zwemmen in de op dat moment verlaten Honolua Bay op Hawaï. Twee jaar eerder was haar vader overleden en daardoor zat ze nog steeds slecht in haar vel. Tot haar verrassing bleek ze toch niet alleen in de baai, want een troep langsnuitdolfijnen zwom al snel om haar heen. Als herboren kwam ze weer uit het water en met een nieuwe passie bovendien. Die zou leiden tot een jarenlange zoektocht naar meer kennis over dolfijnen in al hun facetten. In Stemmen in de oceaan deelt ze de ervaringen, informatie en inzichten die dat haar heeft opgeleverd met de wereld. Het is een bonte verzameling van verbazingwekkende, hartverwarmende en verontrustende verhalen geworden over een heel bijzondere diersoort en hun relatie met ons, de mens.  

De Canadees/ Amerikaanse Susan Casey was al een veel gepubliceerd en gelauwerd journaliste toen haar fascinatie met dolfijnen begon. Ze was hoofdredactrice van O, Oprah Magazine en schreef voor menig tijdschrift waaronder National Geographic. Daarnaast schreef ze onder meer een vergelijkbaar boek over witte haaien. Dolfijnen zijn geen gewone beesten, zo weet de auteur overtuigend duidelijk te maken. En dat ligt niet alleen aan hun vermaarde intelligente of hun hulpvaardige en vriendelijke houding naar mensen toe. Er is iets tussen mensen en dolfijnen dat dieper gaat, al laat het zich nog moeilijk determineren. In ieder geval is er rond geen enkele andere diersoort zoveel mythevorming ontstaan als rond de dolfijn. Iets dat al terugvoert tot de oudheid en weer volop is opgeleefd in de hedendaagse ‘new age’ beweging. Waarom is een mysterie, want:

'…orang-oetans zijn ook superslim en toch vormen zich daaromheen geen groepjes mensen om samen te teleporteren.'

In haar boek doet Casey evengoed een poging om het mysterie van de mens-dolfijn relatie verder te ontrafelen. Daarnaast toont ze echter ook de andere kant: brute dolfijnenjacht en uitbuiting van dolfijnen in waterattractieparken. Dit alles doet ze door een beeldend en levendig autobiografisch verslag van haar onderzoek te geven. Zo sta je naast haar in het archief en zit je mee aan tafel als ze iemand interviewt. Meestal reis je met haar mee de wereld over naar plekken waar iets gaande is omtrent dolfijnen. De emoties en gedachtegangen die ze tijdens haar zoektocht heeft, en die soms hoog oplaaien, steekt ze niet onder stoelen of banken. Tegelijkertijd is het ten alle tijden duidelijk hoe ze aan haar informatie en mening komt en roept ze nooit zomaar wat. Daarmee is deze journaliste het concept van een subjectieve maar weldoordachte verslaggeving volledig meester.  

Haar onderwerp benadert Casey het liefst van zoveel mogelijk verschillende kanten, wat een sterk hoofdstukgericht boek heeft opgeleverd. Hoewel er zeker een doorgaande lijn is, heeft ieder hoofdstuk zijn eigen onderwerp en sfeer. Zo zijn er wetenschappelijke hoofdstukken vol wonderlijke feiten en aandoenlijke hoofdstukken over de goedbedoelende maar wazige ‘new age’ beweging. Hier tegenover staan droevige hoofdstukken over de dolfijn in de toeristische sector en ronduit grimmige verslagen van de dolfijnenjacht en de toestand van de oceaan. Om een goed evenwicht te behouden wisselen de positieve en negatieve hoofdstukken elkaar echter mooi af, waarna het boek toch eindigt met een optimistische toekomstvisie.

Het enige gemis aan Stemmen in de oceaan is het gebrek aan foto’s en/of betere beschrijvingen van de vele verschillende dolfijnsoorten die ter sprake komen. Er is een korte introductie aan het begin en ook verderop krijg je wel wat nadere informatie, maar op dit punt houdt het niet over en dat is jammer. Niettemin kan iedereen met een beetje hart voor dolfijnen zich gemakkelijk mee laten voeren in de wereld der dolfijnen zoals Susan Casey die voor hen ontvouwt. Alles helder uitgelegd en opgetekend in een bijzonder prettige, met lichtdroge humor doorspekte schrijfstijl.

Is het mysterie daarmee opgelost? Nee, dat niet. Maar Stemmen in de Oceaan geeft een goed beeld van wat we nu weten en hoe onze belangrijke relatie met dolfijnen ervoor staat.