Recensie De schaduw van de wind

Een reeds door velen gelezen en met lof omschreven boek, nu uiteindelijk ook in mijn bezit. Gelijk vanaf het begin intrigeerde het verhaal me en kon het ook niet meer wegleggen. Meer dan 500 blz. in twee dagen is toch wel de top van mijn concentratie en bij tijden gonstte het in mijn hoofd...
Wat een genot: een boek bestaand uit meerdere genres: detective, thriller, liefdesverhalen, humor, soms bijna sprookjesachtig. Zoveel levensverhalen en personages door elkaar heen uit gewerkt met als achtergrond een voelbaar tijdsbeeld van Barcelona na de Burgeroorlog.
Het taalgebruik is wellicht even wennen vanwege het overvloedige gebruik van bijvoeglijke naamwoorden die niet allen meer even actueel zijn en de soms wat stroef aanvoelende zinsconstructies. Maar na gewenning neemt het je helemaal op in de wereld en tijd van Daniel.

Overspoeld door emoties weet ik zeker dat gedurende het lezen van dit boek mijn hart in verschillende tempo's heeft geklopt.Met ingehouden adem sommige passages verslonden. De levendig omschreven situaties en sfeer maken het voor mij een mooi boek.

Ik moet wel glimlachen om het volgende stukje( Dramatis Personae 1966):
" Bea says that the art of reading is slowly dying, that it's an intimate ritual, that a book is a mirror that offers us only what we already carry inside us,that when we read, we do it with all our heart and mind, and great readers are becoming more scarce by the day."
Alhoewel ik deze stelling maar ten dele onderschrijf vond ik het wel een strelende knipoog.

(ik heb dit boek in de engelse versie gelezen " The Shadow of the Wind" )