Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Recensie De vriendschap

Dit verhaal bestaat uit drie delen, met elk voor mij een eigen beleving.
I: Ze praaaaat maar door dit kind, met alle futiliteiten van dien. Hoe zit dat eigenlijk, maakt het het boek een betere beleving als de hoofdpersoon sympathiek is? Of gaat het om prettig? Ben ik dan een luie lezer ? Wel tig keer bladerde ik in deel I vooruit om te zien waar deel II begon, in de hoop in een andere fase te komen, ze praat maar eenzijdig tegen je aan, ze gaat in ieder geval wel onder je huid zitten, ze voelt zich niet haar leeftijd.
II: Begin deel II voel ik opluchting, de toon is inderdaad steviger maar het blijft dezelfde persoon, die het zelf heeft over "geleuter in mijn hoofd", weet van jezelf hebben.
III: Naarmate het ouder worden ontwikkelen deze uit de bochten vliegende gedachten zich, door toetsing en ervaring worden er "vangrails" opgesteld.

a) Soms zeg ik dat ik diepgang in de personages van de door mij te lezen boeken wil. Dan krijg ik diepgang...., ben ik bang dat ik het niet meer kan volgen.
b) Niet sympathieke personages lijken mij interessanter omdat ik mijzelf (omdat ik ze niet sympathiek vind) niet makkelijk met hen kan identificeren ( ik weet welke implicatie hier staat... vergeef mij ). Of zijn ze irritant omdat ze me zo hard laten `werken` om iets te begrijpen?

Wat bovenaan blijft in deze beleving is het gevecht tussen denken en gevoel, in het voelbare van beide die gedeelde noemer tussen psychologie en filosofie in een taal die iedereen zou moeten kunnen begrijpen, maakt nog niet altijd het bijna ongrijpbare begrijpelijk. Verbintenissen tussen binnen en buiten om je leven, jezelf iets te laten betekenen.
Hoe is het mogelijk dat je je als schrijver al in de stellingen van deel III bevind, je nog terug kunt verplaatsen naar de verwarrende fases die dit denken vooraf gingen??? Respect.
Een zoektocht naar inzicht en zelfkennis, die hopelijk leidt naar geluk - lot en keuzes die jezelf betekenis geven. Van twee kanten bekeken, het denken en het gevoel, de onderlinge vriendschap die daarvoor nodig is, een verbintenis en daarbinnen een balans, zowel in mensen als in het abstracte.

Uiteindelijk heeft dit boek mij meegesleurd, dankbaar ben ik voor hoofdstuk III waarin meer stelling neer gezet wordt, "de vangrails" geplaatst zijn en Kit, onze hoofdpersoon, via een brief aan haar vriendin Ara blijk geeft van de waarde van al het voorgaande. Het gaf me gelukkig enige rust en stabiliteit omtrent mijn belevenissen met Kit, om het boek te kunnen sluiten, zij het wel met een berg vragen voor mijzelf tov aangehaalde issues.

Voor mij niet makkelijk leesbaar maar wel bijzonder intrigerend, en ben blij dat ik het heb uitgelezen. Wat betreft mijn door media-indrukken-bevooroordeelde mening over Connie Palmen: ik zal haar boeken niet meer mijden maar wel voorbereid zijn op een stevig stuk "food-for-thought" die niet altijd in het verlengde van mijn denken ligt maar mij wel uitdaagt.




Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anne-Marie Van den Bosch