Recensie Doodskap

Helemaal top, dit tweede deel van de vierluik:

Myrká (2008); Onderstroom (2010 - deel 1 van vierluik; hoofdrol Elínborg)
Svörtuloft (2009); Doodskap (2011 - deel 2 van vierluik; hoofdrol Sigurður Óli)
Furðustrandir (2010); Verdwijnpunt (2012 - deel 3 van vierluik; hoofdrol Erlendur)
(bron: wiki )

Nadat in Onderstroom Elinborg de hoofdpersonage is wordt hier Sigurdur gestalte gegeven. Ik vind het echt heerlijk dat personages die je in de oudere titels al enigszins hebt leren kennen nu in hun eigen boek sterk tot leven komen.
In Onderstroom wordt Sigurdur in de kleine rol die hij daar speelt en passant als wat lomp en bruut neergezet.
In Doodskap, die vrijwel gelijktijdig speelt als Onderstroom (nog zo'n intrigerend aspect - zelfde tijdsframe - ander personage - ander verhaal - en toch raken de levens elkaar frequent) wordt hij compleet uitgebouwd. Net zoals bij Elinborg ga je ook nu mee in het leven van je personage Sigirdur: zijn jeugd, opvoeding, zijn relatie. Maar je leert ook zijn gevoelens beter kennen, de man achter het lompe brute gedrag, en zijn ideeën over goed en slecht.
Doordat de hoofdpersonage Sigurdur een totaal ander karakter heeft dan Erlinborg krijg je een totaal ander verhaal: het pakt je op een andere manier, het is anders spannend. Het is niet zomaar een ander poppetje in een vergelijkbaar verhaal, de karakters geven dominant vorm aan de gebeurtenissen. En toch horen beide titels bij elkaar - duidelijk dezelfde schrijver, hij weet de boel op de achtergrond bij elkaar te houden.

Dit verhaal is mooi complex: wat begint met twee verhaallijnen (een moord en een aankomende moord) ontwikkelt zich tot een veel intrigerender spel waarbij Indridason niet schuwt de IJslandse kromme bankzaken (denk maar aan Icesave ) helder en navolgbaar in het verhaal te verweven.
Ontzettend mooi vind ik de contrasten in criminaliteit:
van "ontzettend koud" witte boorden tot "passie daad" door de gewone man/vrouw die eigen haard en huis probeert te beschermen tegen slechte invloeden van buitenaf. Ook het verschil tussen de "grote" jongens en de kleine jeugdcrimi's. En altijd zijn er de slachtoffers waarbij hier heel gevoelig een specifiek personage is uitgewerkt, die uiteindelijk toch de "prijs" betaald.
De titel is op twee voorvallen toepasbaar en als je van daaruit terugdenkt sluit echt Alles aan elkaar, overal zit het verband , geweldig die lijn te zien.

Ik vond het een heerlijk boek dat spannend was, heel tastbare personages gaf, veel ideeën over criminaliteit, een actualiteit, goed uitgewerkt - geen losse draden, en je na de laatste bladzijde met denkstof achterlaat... en een beetje met een triest gevoel.

In deel 1 en 2 is Erlendur, die we als personage natuurlijk vanuit de oudere titels al vele malen beter kennen, enigszins vermist; ik ben klaar voor deel drie Verdwijnpunt ..... met hem als hoofdpersonage!!! Zelden lees ik boeken van eenzelfde schrijver direct achter elkaar maar ik ben er klaar voor hoor, opnieuw heb ik het gevoel dat ik in een ruk door kan naar de volgende titel (die helaas nog niet verschenen is.......)

Aanrader: deze vier delen opeenvolgend lezen.