Recensie Duizend schitterende zonnen

Tegen de achtergrond van 30 jaar (1974-2003) Afghaanse politiek ontvouwt zich de levens van 2 vrouwen; Maraim en Laila. Ze hebben een verschillende jeugd, Mariam als onwettig kind met geen waarde in de maatschappij en Laila als dochter van een onderwijzer die van mening was dat vrouwen net zo goed als mannen de ruggegraat van Afghanistan zijn. Het leven van de twee komt op een zeker moment samen en ze ondergaan de jaren van veranderende politieke situaties en een wreed tiranniek huwelijk. Na een moeilijke start groeit er een heel speciale band die leidt tot beslissingen met heftige gevolgen.

Een verhaal met een hart voor wat er speelt in Afghanistan, met een focus op Kabul. Over het leven van vrouwen in een maatschappij die veranderd onder extreme maatregelen, over tijden van ontbering en angst. Het vertelt over de schrijnende gebeurtenissen die vrouwen ten deel vielen en een huwelijk waarin dit machtsspel nog eens ten volle werd uitgebuit.

In de Engelse versie die ik heb gelezen ( originele taal waarin hij geschreven is) zegt Khaled Hosseini in zijn naschrift:
"I hope that I will engage you, that I will transport you and that the novel will move and leave you with some sense of compassion and empathy for Afghan women whose suffering has been matched by very few groups in recent world history"
Voor mij heeft hij dit zeker gerealiseerd; geen literair wereldwonder maar prettig leesbaar en zeer aangrijpend.

Het gedicht waaraan de titel is ontleend is de volgende:

The title of the book refers to a 17th century poem of the Persian poet Saib-e-Tabrizi called Kabul. The poem is translated into English by Josphine Davis. The English translation is not a literal translation of the original.
Kabul

Ah! How beautiful is Kabul encircled by her arid mountains
And Rose, of the trails of thorns she envies
Her gusts of powdered soil, slightly sting my eyes
But I love her, for knowing and loving are born of this same dust

My song exhalts her dazzling tulips
And at the beauty of her trees, I blush
How sparkling the water flows from Pul-I Bastaan!
May Allah protect such beauty from the evil eye of man!

Khizr chose the path to Kabul in order to reach Paradise
For her mountains brought him close to the delights of heaven
From the fort with sprawling walls, A Dragon of protection
Each stone is there more precious than the treasure of Shayagan

Every street of Kabul is enthralling to the eye
Through the bazaars, caravans of Egypt pass
One could not count the moons that shimmer on her roofs
And the thousand splendid suns that hide behind her walls

Her laughter of mornings has the gaiety of flowers
Her nights of darkness, the reflections of lustrous hair
Her melodious nightingales, with passion sing their songs
Ardent tunes, as leaves enflamed, cascading from their throats

And I, I sing in the gardens of Jahanara, of Sharbara
And even the trumpets of heaven envy their green pastures