Recensie Gimmick!

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.   Leeg. Alles is leeg en sommige dingen zijn niet meer dan een "gimmick".
Raam loopt helemaal vast in zijn liefdesverdriet; het lukt hem absoluut niet meer enige "kunst" te produceren en is obsessief bezig met zijn ex Sammie. Dit loopt parallel met het tijdsbeeld dat weergegeven wordt van de kunstenaars wereld in de jaren 90. Brul maar enige originele zogenaamd onderbouwende visie voor je gemaakte werk en als je op de goede golf zit maak je "kunst". Met het bespelen van media en de "vraag" van de maatschappij verwerf je image en succes. Daarbij het beeld van drugs, uitgaan, feesten, sex geeft "een" beeld van de kunstenaarswereld van die tijd maar ik zou niet zover willen gaan dat het geheel representatief is als tijdsbeeld, het is een van de werelden die bestaan waar wij (als burgelijkere alledaags gepeupel) , net zoals bij bijvoorbeeld de jet-set, geen eigen beleving bij hebben. Wel leuk leesbaar, nog grappiger op Google terug te vinden dat sommige BN-ers er zichzelf in dachten terug te herkennen, lachwekkend triest.

Een verhaal waarin je de leegte voelt van een schilders-block, de leegte van een verloren Liefde, het jezelf kwijtraken in ook nog eens een lege wereld die jou nergens kan opvangen - steunen. Een wereldje dat alleen maar door kan gaan in hun eigen Gimmick - die volgens een eigen code opereert. Want als er een uitvalt en er zou een andere kunstenaar met andere ideeën zou komen valt "de top" als een kaartenhuis in elkaar:
" ...(Eckhardt: ) 'Aan de top is plaats voor weinigen, en als we dan nu toch eenmaal de top bezetten, dan kunnen we het beter onder ons houden. Op die manier houden we al die middelmatigen die ook zo nodig moeten buiten de deur. Het gaat om strategie. Het gaat om jouw en, eerlijk is eerlijk, ook om mijn belang. We streven tenslotte hetzelfde na in de kunst, jij, Groen en ik, we hebben hetzelfde.... ja, we hebben hetzelfde, en er is geen ander woord te bedenken- we hebben hetzelfde ideaal.'
Ik kan me niet herinneren het ooit met Eckhardt over idealen te hebben gehad. Wel staat me nog bij dat hij ooit in de Gimmick heeft gezegd dat er geen idealen meer bestaan. "

Volgens de achterkant van het boek is het taalgebruik het opvallendst...
misschien is dat dan een gedateerde opmerking want voor mij was het niet meer dan soepel en vlot maar niet opmerkelijk vernieuwend. In de lijn van Griphart en Grunberg modern en makkelijk leesbaar, met achter de aan de oppervlakte liggende lege façade een verhaal van een oeroude thema's als verlies, emoties en vlucht. Oke boek maar laat mij niet ademloos achter na het lezen van de laatste letter, wel aanmoedigend om meer van deze schrijver te lezen.