Recensie Het spel van de engel

Zo grappig, wat ontzettend uitgebreidde verhaalbeschrijvingen bevatten de onderstaande reacties. Dat geeft wel aan wat voor een impact dit boek weer op zijn lezers heeft.

Voor mij is het boek herkenbaar in complexiteit tov de Schaduw van de wind. Zafon weet opnieuw in soms zeer mooie zinnen sfeer neer te zetten, diverse karakters tot leven te brengen en een "volle" verhaal lijn te brengen, en dat is genieten.

Waar ik wel een minder gevoel bij had is de doemsfeer die er aanwezig is. Dit speelt samen met de gebeurtenissen die plaatsvinden: het occulte aspect tussen Goed en Slecht, het schrijven van een boek omtrent een nieuwe religie, daarmee de discussies tussen "the boss" (ik heb de engelse versie gelezen) en Daniel, en de intriges met vele "donkere" gebeurtenissen. De waanzin spookt door het hele boek en treft je als lezer uiteindelijk ook nog even in vertwijfeling....of is niets wat het lijkt?
Daarbij werden vaak de weersomstandigheden, licht en wolken gebruikt om deze bijna Charley Toorop-achtige (schilder magisch realisme = super realistisch maar met een dreigende sfeer erin) setting van Barcelona te maken; "city of the damned".
Het sleurt je het boek in, omklemt je bij de keel, je ziet net zoals Daniel zowat de uitweg niet meer, allemaal in liefde voor de literatuur waar we onze ziel in leggen. Of is dat maar een zijpad en is het veelal een donkere macabere thriller?

Als ik dan de opzet van discussies rondom de nieuwe religie nog eens overdenk, het gewicht van het doel van de "boss" tov van het einde, vind ik die wel makkelijk weggeven. Tuurlijk heeft het als lezer op je een emotionele impact waardoor we geraakt, verrast het boek sluiten, maar is het wel aannemelijk? Zoveel moeite in het voorgaande en dan op zo'n manier tot een ommekeer komen? Het was waarlijk meesterlijk geweest als deze "strijd" ook evenwichtig uitgewerkt geweest zou zijn.

Meer genoten van de sprookjesachtige tegen een achtergrond van sociaal-maatschappelijke tijdsbeeld van Schaduw van de Wind, maar desalniettemin is dit een losstaand boek dat de moeite waard is.
(op het internet vind ik een zin uit een interview die mijn beleving ook verder omschrijft: In the words of the author himself: "Thus, if Shadow of the Wind is the nice, good girl in the family, The Angel’s Game would be the wicked Gothic stepsister." )

Schaduw van den Wind en Spel van de Engel zijn deel 1 en 2 van een vierdelige serie. De website van Zafon maakt melding dat het derde deel The Prisoner of Heaven inmiddels verkrijgbaar is in Spanje en per 21/06/2012 in de engelse vertaling. Informatie over de nederlandse vertaling heb ik op dit moment nog niet gevonden)