Lezersrecensie
Recensie In ongenade
Eigenlijk vind ik dit een erg moeilijk boek om een samenhangende mening over te formuleren.
David, 52 jaar, gefocussed op sex en een stuk macht, "begeerte is een instinct maar ook een last". Hij beweegt in dit boek van een opstandige midlife crisis egocentrist naar een wat meer berustende man die ervaart dat liefde ook kan geven door niet voor jezelf te houden, maar te laten gaan.
Ook zijn sterke onbegrip tov totaal anders dan hijzelf zijnde dochter wordt milder.
Ontzettend ingrijpende wending in situatie in het boek maakt dat er nog veel meer zaken mee gaan spelen in mijn beleving. Slechte dingen gebeuren maar maakt dat dan alles aan de kant waar dingen anders gaan dan wij gewend zijn slecht? Of is het goedbedoeld op een andere manier, daardoor ook zoals Lucy erop in / met mee gaat?
En wat zegt het weer in reflectie op David?
En wat doet het met mijn beleving wanneer dingen anders zijn dan dat ik gewend ben? Is het allemaal slecht en gaan we met zijn allen naar "the dogs" of is het gewoon "anders", mij dan ook weer aan het werk zettend met de onsympathieke kanten aan David.
Het is in ieder geval geen boek met een happy feeling en een duidelijke zekere toekomst, geheel niet.
Daarbij het vraagstuk dat in onderstaande link uitgelegd wordt, een onderwerp dat ik veels te vroeg onder ogen kreeg en mijn eerste reactie in zijn vormingsproces overschaduwd heeft:
The Trouble with JM Coetzee
by Gertrude B. Makhaya -The Oxonian Review - 1 March, 2004 • Issue 3.2
En dan nog eens het gegeven dat Coetzee mediaschuw is en zijn werk bijna niet toelicht maakt dat iedereen om het hardst rondschreeuwt om zijn visie over de tegenstrijdigheden van Coetzee's werk kenbaar te maken.
Ik denk dat het indrukwekkende en het mij verwarrende verhaal op een ander moment in mijn leven nog maar eens ga lezen. Kijken wat het dan met mij doet, en nog eens verbaasd om mij heen kijken hoe verschillend de reacties zijn.
Winnaar Man Booker Prize 1984 en 1999, winnaar Nobelprijs voor de literatuur 2003.
Originele titel Disgrace
David, 52 jaar, gefocussed op sex en een stuk macht, "begeerte is een instinct maar ook een last". Hij beweegt in dit boek van een opstandige midlife crisis egocentrist naar een wat meer berustende man die ervaart dat liefde ook kan geven door niet voor jezelf te houden, maar te laten gaan.
Ook zijn sterke onbegrip tov totaal anders dan hijzelf zijnde dochter wordt milder.
Ontzettend ingrijpende wending in situatie in het boek maakt dat er nog veel meer zaken mee gaan spelen in mijn beleving. Slechte dingen gebeuren maar maakt dat dan alles aan de kant waar dingen anders gaan dan wij gewend zijn slecht? Of is het goedbedoeld op een andere manier, daardoor ook zoals Lucy erop in / met mee gaat?
En wat zegt het weer in reflectie op David?
En wat doet het met mijn beleving wanneer dingen anders zijn dan dat ik gewend ben? Is het allemaal slecht en gaan we met zijn allen naar "the dogs" of is het gewoon "anders", mij dan ook weer aan het werk zettend met de onsympathieke kanten aan David.
Het is in ieder geval geen boek met een happy feeling en een duidelijke zekere toekomst, geheel niet.
Daarbij het vraagstuk dat in onderstaande link uitgelegd wordt, een onderwerp dat ik veels te vroeg onder ogen kreeg en mijn eerste reactie in zijn vormingsproces overschaduwd heeft:
The Trouble with JM Coetzee
by Gertrude B. Makhaya -The Oxonian Review - 1 March, 2004 • Issue 3.2
En dan nog eens het gegeven dat Coetzee mediaschuw is en zijn werk bijna niet toelicht maakt dat iedereen om het hardst rondschreeuwt om zijn visie over de tegenstrijdigheden van Coetzee's werk kenbaar te maken.
Ik denk dat het indrukwekkende en het mij verwarrende verhaal op een ander moment in mijn leven nog maar eens ga lezen. Kijken wat het dan met mij doet, en nog eens verbaasd om mij heen kijken hoe verschillend de reacties zijn.
Winnaar Man Booker Prize 1984 en 1999, winnaar Nobelprijs voor de literatuur 2003.
Originele titel Disgrace
2
Reageer op deze recensie