Recensie Melktanden

Tegen een achtergrond van een grote historische gebeurtenis - de Spaanse burgeroorlog en het fascisme - maak je een familie mee in een Zuid Europese sfeer. Ver vooraan op dit toneel staan de personen die achter heftige denkbeelden gewoon kleine mensen zijn met een pijnlijk voelbaar eigenbelang.
Velen zijn bezig met het vervliegen van de tijd, het vasthouden van het verleden - met name die aspecten die voor hen individueel onbedorven waren en geluk brachten.
Dat de keuze welke aspect een ieder belangrijk vind niet voor allen dezelfde is mag duidelijk zijn en leidt ook tot menig familieconflict. Egocentrisme en kwetsbaarheid, een verborgen waarschuwing dat hoe stelliger de mening hoe groter de verliezen.

Het enige wat ik jammer vond is dat je het verhaal sterk start met het fascisme en de Spaanse burgeroorlog. Dit ebt helemaal weg naar de achtergrond... het gaat meer en meer over mensen. Rafaelle is een onaangenaam mens, maar je start met het idee dat dit komt door zijn vlucht in het fascisme, later wordt je gestuurd naar dat het is vanwege de persoon die hij is. Heel aannemelijk maar waarom dan het verhaal zo sterk ingezet? Het gaf me het gevoel dat we een gedurfde stelling aangingen omtrent fascistische denkbeelden tov menselijk gedrag,facisme gerelateerd aan de persoon Rafaelle, maar de schrijver lijkt het niet aangedurft te hebben. Het had nu net zo goed iets anders kunnen zijn dan de Spaanse burgeroorlog en de zijde die hij koos, het leek niet meer zo belangrijk. Ergens wordt aangegeven dat het zo´n invloed op de levens van zijn zonen heeft gehad, maar niet uitgewerkt op hun dagelijkse beleving in hun jeugdjaren.
Het komt wel terug in een stuk familiegeschiedenis van moeders kant maar dan ook weer niet met Rafaelle als aangewezen echt `schuldige`.....

Makkelijk leesbaar, en ondanks dat de dikte misschien afschrikt maakt het iets grotere lettertype het een boek van `gemiddeld` formaat.