Recensie Robinson

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.   Het motto van Herman Melville: "Ah, the world! Oh, the world!" is passend bij dit verhaal.
In een warme zomer is Robinson verhuist met haar moeder. Alles is nieuw en ze is erg op zichzelf maar ook door haar zeer dominante en zeer controlerende moeder is zij zeer in zichzelf gekeerd.
".... vormden het sluitende bewijs dat Robinson niet deugde, dat het onbegonnen werk was om de dochter tot hetzelfde peil van intelligentie en deugdzaamheid te brengen als de moeder en dat ze wel beloond zou worden voor al haar waakzaamheid en opoffering, maar niet in dit tranendal of door haar dochter."
Ze adoreert haar vader, een kapitein-ter-zee die daardoor maar zelden thuis is.
Hij heeft haar de naam Robinson gegeven, hetgeen betekend een eiland in de oceaan.......
"De mens spuugt de hele wereld vol en de zeeen spoelen alles schoon. Daartussenin lag een eiland, waar windstilte heerste alsof er een storm op komst was."

Deze bedekte belofte lijkt een heftig verhaal aan te kondigen.
Robinson leert op de nieuwe transparante glazen school Daniel kennen, een jongen met veel problemen die voornamelijk op zichzelf, zijn eigen geluid en eigenbelang gericht is. Haar moeder gaat zich bemoeien met de ouderraad en vergroot haar zo belangrijke sociale status. Haar vader komt voor een periode terug en ontdekt nieuwe levens aspecten, houd er een geheim leven voor zichzelf op na.
Robinson voelt zich buiten gesloten en trekt nog meer in zichzelf terug.
"Niet omdat ze er niet in had kunnen passen als ze dat gewild had, maar omdat het verdriet in haar haar ongeschikt maakte voor de rol die ze in het geheel moest spelen. Hoe dat verdriet zich uitkristalliseerde en haar hard en onbruikbaar maakte, stamelend in haar woorden"

Sorry als dit meer op een boekverslag lijkt dan een reactie maar ik probeer te begrijpen waarom het boek me uiteindelijk teleurstelde: waarschijnlijk heb ik een bepaalde verwachting opgepikt die ik combineerde met mijn inleving bij een 17-jarige. Het verhaal geeft een ongeloofwaardige, matte en passieve invulling, alhoewel prettig van structuur en taal en sluitend bij het motto, van de gevoelens wereld van een puber.