Lezersrecensie
Een vlot boek
Paulien Cornelisse is een graag geziene gast bij De Wereld Draait Door en haar columns zijn razend populair. Na de bestsellers Taal is zeg maar echt mijn ding en En dan nog iets besloot Cornelisse haar volgende boek in eigen beheer uit te geven. Het fictiedebuut De verwarde cavia leest zo vlot als we van Cornelisse gewend zijn, maar waarom is het hoofdpersonage in vredesnaam een cavia?
Caaf (ook bekend als Cavia) werkt op kantoor. In De verwarde cavia maak je kennis met haar collega’s, (bijna) allemaal mensen. Alle problemen, avonturen, mailings en vergaderingen op het kantoor van Cavia passeren in korte fragmenten van één of twee pagina’s. Hierdoor is het bijna onmogelijk het boek niet in een ruk uit te lezen.
Cavia’s
Vlot en grappig, dat is het boek dus zeker. Maar Caaf doet alles wat ‘normale’ mensen ook doen; ze drinkt wijn, ze slaapt in een bed, ze belt, ze mailt, ze praat, ze gaat op zakenreis, ze doet aan yoga (al is haar botstructuur niet geschikt voor de lotushouding). Het is gemakkelijk om steeds opnieuw te vergeten dat Caaf daadwerkelijk wordt voorgesteld als een cavia, totdat een zinnetje als dit je er weer even aan herinnert: ‘Het was niet altijd makkelijk om een cavia te zijn.’ Het idee is leuk, de titel en het omslag zijn te gek, maar wat Cornelisse nu precies wil zeggen met die cavia… het maakt het boek vooral verwarrend.
Taalgrapjes
Als je dan als een verwarde cavia het boek blijft lezen, zie je toch ook de echte Cornelisse terug en dat maakt veel goed. Vooral te waarderen zijn de kleine taalgrapjes die in het verhaal verweven zijn. ‘Maar zie je gedachten als wolken die ook weer óverdrijven. Hij legde extra veel nadruk op ‘over’. Misschien omdat hij niet wilde dat mensen zouden denken dat hij het had over aanstellerige wolken.’ Het is die humoristische manier waarop Cornelisse de meest banale situaties en opmerkelijkste hypes uit onze tijd weet te vatten die dit boek tot een succes maakt. Als fictieverhaal is het niet geslaagd, maar als verzameling mini-columns zeker wel.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
Caaf (ook bekend als Cavia) werkt op kantoor. In De verwarde cavia maak je kennis met haar collega’s, (bijna) allemaal mensen. Alle problemen, avonturen, mailings en vergaderingen op het kantoor van Cavia passeren in korte fragmenten van één of twee pagina’s. Hierdoor is het bijna onmogelijk het boek niet in een ruk uit te lezen.
Cavia’s
Vlot en grappig, dat is het boek dus zeker. Maar Caaf doet alles wat ‘normale’ mensen ook doen; ze drinkt wijn, ze slaapt in een bed, ze belt, ze mailt, ze praat, ze gaat op zakenreis, ze doet aan yoga (al is haar botstructuur niet geschikt voor de lotushouding). Het is gemakkelijk om steeds opnieuw te vergeten dat Caaf daadwerkelijk wordt voorgesteld als een cavia, totdat een zinnetje als dit je er weer even aan herinnert: ‘Het was niet altijd makkelijk om een cavia te zijn.’ Het idee is leuk, de titel en het omslag zijn te gek, maar wat Cornelisse nu precies wil zeggen met die cavia… het maakt het boek vooral verwarrend.
Taalgrapjes
Als je dan als een verwarde cavia het boek blijft lezen, zie je toch ook de echte Cornelisse terug en dat maakt veel goed. Vooral te waarderen zijn de kleine taalgrapjes die in het verhaal verweven zijn. ‘Maar zie je gedachten als wolken die ook weer óverdrijven. Hij legde extra veel nadruk op ‘over’. Misschien omdat hij niet wilde dat mensen zouden denken dat hij het had over aanstellerige wolken.’ Het is die humoristische manier waarop Cornelisse de meest banale situaties en opmerkelijkste hypes uit onze tijd weet te vatten die dit boek tot een succes maakt. Als fictieverhaal is het niet geslaagd, maar als verzameling mini-columns zeker wel.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
