Een sprookje voor jong en oud

Het geheim van het Nachtegaalbos van Lucy Strange is een kinderboek en het debuut van Strange, die gewerkt heeft als acteur en verhalenverteller voordat ze Engels en drama ging doceren. Met dit boek bewijst Strange dat een kinderboek niet altijd kinderachtig hoeft te zijn; het sprookje is ook prima leesbaar voor liefhebbers van YA-titels of volwassen lezers met een jeugdig hart.

De twaalfjarige Henryetta is het hoofdpersonage van Het geheim van het Nachtegaalbos, en omdat Strange het verhaal vanuit een ik-perspectief geschreven heeft krijg je als lezer ook alleen Henry’s kijk op de gebeurtenissen mee. Na de dood van haar broertje verhuist Henry met haar ouders en kleine zusje naar een oud huis. Al snel vertrekt haar vader naar het buitenland voor zijn werk en haar moeder blijft verteerd door verdriet de hele dag in bed. Henry verkent in haar eentje het bos achter haar nieuwe huis en komt daar op een avond Mot tegen; een vreemde vrouw die een geheim bij zich draagt en Henry helpt haar familie te redden.

Verhalen en sprookjes spelen een grote rol in het debuut van Strange. De intertekstualiteit in het verhaal is groot en er wordt vaak (indirect) verwezen naar het verhaal van Alice in Wonderland en verschillende sprookjes van de gebroeders Grimm: ‘Deze lucht hoort in mijn sprookjesboek thuis, dacht ik. De zwartfluwelen mantel van een kwaadaardige koningin, met diamanten bestikt…’. Henry heeft door het lezen van deze verhalen een grote fantasie gekregen waardoor ze veel zaken die door haar familie voor achter gehouden worden zelf invult. Strange werkt deze verbeeldingskracht en de manier waarop die de jonge Henry door het leven helpt erg goed uit in combinatie met de sprookjes.

Toch is Het geheim van het Nachtegaalbos zelf meer dan een zoetsappig sprookje. Sterker nog, er komen veel grote thema’s aan bod, zoals verlies en rouw. Doordat deze zaken vanuit het oogpunt van Henry worden beschreven zijn deze thema’s niet loodzwaar, maar geven ze ook juist kracht en hoop. Henry wordt regelmatig bezocht door haar overleden broertje in tijden dat ze het moeilijk heeft. De manier waarop Robert haar energie en zelfvertrouwen geeft, ook al is hij niet meer bij hen, is heel mooi geschreven en zeker voor een jong publiek heel krachtig uitgewerkt.

Het geheim van het Nachtegaalbos blijft een boek dat in eerste instantie voor kinderen geschreven is, daarom is de schrijfstijl van Strange vrij simpel en lees je als volwassen lezer in een hoog tempo door het boek. Moeilijke woorden worden vermeden en waar ze toch gebruikt worden heel duidelijk uitgelegd, maar dit stoort op geen enkel moment. De beschrijvingen en sprookjesachtige sfeer van het boek zorgen dat lezers geboeid blijven. Dit fijne en hedendaags sprookje is al met al geschikt voor jong en oud en dat maakt het een bijzonder boek.