Een minder sterk vervolg

Dit tweede deel in de Tearling-trilogie was minder goed dan het vorige. De opbouw van het verhaal en de karakterisering van het hoofdpersonage is niet zo geslaagd als in 'de Kroon van de Tearling'.

Waar 'De Kroon van de Tearling' zich volledig afspeelt in het heden, wisselt dit boek voortdurend tussen twee verhaallijnen in twee tijden. Vooral de manier waarop de verhaallijnen elkaar afwisselen is vervelend. Bovendien geeft de tweede verhaallijn niet meteen een meerwaarde aan het hoofdverhaal.

Naast de minder geslaagde opbouw van het verhaal, maakt ook het hoofdpersonage een vrij negatieve ontwikkeling door. De sterkte van het eerste boek lag hem vooral bij de persoonlijkheden van de personages en de mogelijkheid tot identificatie. Het is misschien wel een gewaagde, maar niet echt geslaagde keuze om daaraan te tornen.

'De Invasie van de Tearling' is zeker geen slecht boek. Echter: als dit het eerste deel van de trilogie geweest was, zou ik de trilogie laten voor wat ze is. Toch ben ik nu zeker benieuwd naar het derde deel.

(Uitgebreide recensie op zonderlingeuur.wordpress.com )