Effectbejag met een vleugje genealogie

De hoofdpersonen uit Waddells eerste boek Bloedlijn komen terug in Bloedoffer: inspecteur Foster, genealoog Barnes en Jenkins die inmiddels inspecteur is geworden.
Foster raakt betrokken bij de moord op een actrice. Haar veertienjarige dochter is dezelfde dag verdwenen. Ontvoerd? Onderzoek op een haar die op het lichaam van de actrice is gevonden wijst uit dat de moordenaar ergens in het verre verleden familie van haar is. Aangezien de actrice ooit geadopteerd is geweest, wordt de vraag wie haar werkelijke familie is opeens erg interessant. Reden dus om net als in Bloedlijn de hulp in te roepen van Barnes die zijn ervaring met oude (kerk)archieven weer goed kan gebruiken.

Het is te merken dat Waddell zijn best heeft gedaan om een goede thriller te schrijven. In zijn nawoord schrijft hij zelfs ‘… [hebben] ervoor gezorgd dat het uiteindelijke resultaat werkelijk niet beter had kunnen zijn’. Dat uiteindelijke resultaat schiet op wat fronten tekort. De karaktertekening komt niet goed uit de verf. Je merkt dat Waddell zijn personages wat diepgang wil meegeven, maar verder dan een van dik hout zaagt men planken beschrijving komt het niet.
De plot laat ook heel wat te wensen over. Er wordt geen afdoende reden gegeven voor het motief van de moordenaar. Zeker gezien de gebeurtenissen zou die persoon juist níet de moordenaar mogen zijn. Maar ja, in dat geval was de genealoog Barnes ook niet bij het verhaal betrokken geweest en had Waddell alleen een verhaal met inspecteur Foster gehad.
Afgezien van de keuze van de moordenaar komt ook het motief voor de moorden ongeloofwaardig over. Dat geldt ook voor de manier waarop later met grote stappen de overige moorden (niet) verklaard worden.

Twee boeken met de genealoog Barnes in een belangrijke rol doet vermoeden dat Waddell een serie gaat schrijven met deze vaste personages. Maar op hoeveel verschillende en overtuigende manieren kun je een genealoog bij een politieonderzoek betrekken? Bloedwraak is effectbejag met een vleugje genealogie geworden. Maar dat laatste kan zelfs voor andere genealogen niet voldoende zijn om dit boek interessant te maken.