Meesterlijke tragedie

Jonathan Stride is nog aan het herstellen van zijn lichamelijke en geestelijke verwondingen van zijn val van de brug in het vorige boek, als zijn hulp wordt gevraagd bij twee zaken die zich in één nacht hebben afgespeeld.
Bij een rijk doktersgezin is een baby ontvoerd. Van de dader is geen spoor. De verdenking gaat uit naar de vader die die nacht alleen was met het kind en er niet rouwig om blijkt te zijn dat het kind verdwenen is.
Dezelfde nacht is politieagente Kasey Kennedy bij toeval getuige van een seriemoordenaar die voor de vierde maal toeslaat. De moordenaar weet te ontsnappen. Kasey heeft iets bij hem losgemaakt dat ervoor zorgt dat hij haar gaat stalken en berichtjes voor haar achterlaat.
Freeman heeft aan deze ingrediënten genoeg om de lezer een meesterlijke tragedie voor te schotelen. Want een tragedie is het. Elk personage in dit boek ondergaat wel een kwelling en aan het eind haalt niemand onbeschadigd de finish. Oude geheimen zorgen voor schrijnende onthullingen en het onvermogen van personages om zich ergens over uit te laten zorgt voor nog meer ellende.
Freeman staat wat betreft het vertellen van een verhaal op eenzame hoogte en dat demonstreert hij opnieuw in De kelder. Als geen ander weet hij een spannende thrillerplot te combineren met aandacht voor de persoonlijke beslommeringen van zijn personages, die hij ook stuk voor stuk interessante trekjes meegeeft. En dat doet hij op zo’n boeiende manier dat je helemaal wordt meegezogen in het boek.
Tragisch, maar mooi. Het boek heeft Freeman pijn en moeite gekost om te schrijven en dat is te merken. Meer over de inhoud vertellen zou zonde zijn. Laat elke lezer zelf maar ondervinden wat er allemaal gebeurt. Maar lees het boek wel! Freeman heeft weer een meesterprestatie neergezet.