Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Reïncarnerende moordenaar

Anne Terwisscha 12 oktober 2007
De kleur van verraad is het derde boek met hoofdinspecteur Jan Fabel in de hoofdrol. Dit keer wordt hij betrokken bij een reeks moorden waarbij de slachtoffers met roodgeverfde scalp worden gevonden. Het lijkt erop dat de slachtoffers in de jaren zeventig een rol hebben gespeeld bij een linkse terroristengroepering, maar de bewijzen daarvoor zijn moeilijk te vinden.
Craig Russell neemt je mee op een moeizame speurtocht naar de dader. In het begin word je heen-en-weer geslingerd in de tijd, van 28 dagen in de toekomst, als Fabel oog in oog staat met de dader, tot 324 na Christus, als een mensenoffer verstrekkende gevolgen gaat hebben voor komende generaties.
Russell speelt in De kleur van verraad met reïncarnatie en de vraag of traumatische herinneringen via DNA overgeërfd kunnen worden. Is het mogelijk dat de reïncarnatie van een destijds gevonden veenlijk terug is gekomen in de jaren zeventig en ook hedentendage als Rode Franz? Een regressietherapeute, die overigens zelf niet gelooft in reïncarnatie maar wel patiënten behandelt omdat het brood op de plank brengt, en een DNA-onderzoeker zijn betrokken bij deze vragen.
Met zijn zorgvuldige schrijfstijl en oog voor detail geeft Russell, net als in de twee voorgaande delen, een mooi beeld van de stad Hamburg. Wat zijn boeken ook realistisch maakt, is dat ze geen afgerond geheel vormen, maar dat allerlei onopgeloste zaken in andere delen weer de kop opsteken. Politieagente Maria, die in Adelaarsbloed werd neergestoken door de moordenaar, loopt door deze traumatische ervaring bij de psycholoog. In De kleur van verraad komt ze deze ontsnapte moordenaar weer op het spoor en dreigt ze een onderzoek naar hem te doen mislukken.
Bij het verschijnen van Adelaarsbloed werd aangekondigd dat er zes delen met Jan Fabel gaan verschijnen. Fabel zelf twijfelt sterk of hij zijn functie als hoofdinspecteur wil voortzetten. Zoals altijd grijpt het werk hem enorm aan, maar dit keer komt hij dichter bij het gevaar dan in de voorgaande delen. Hopelijk is dit ook een voorbeeld van een los draadje dat in een volgend deel weer wordt opgepakt.
In het boek staat een aantal fouten die uitgeverij De Fontein beloofd heeft om in de volgende druk eruit te halen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anne Terwisscha