Melancholieke speurder

De laatste duisternis is het tweede boek in de Lou Perlman reeks. Vergeleken met deel één, Het vagevuur, is het meer van hetzelfde, maar die opmerking doet geen recht aan het boek. Opnieuw dompelt Armstrong de lezer onder in de grauwe stad Glasgow, een plaats die doordrenkt is van melancholie en bewoond door mensen die weten dat ze gedoemd zijn.
De treurige speurder Perlman heeft een grotere rol dan in deel één. Zijn verschijning, zoals een verdachte in het boek het omschrijft, is als een voormalig computergenie die nu leurt met tijdschriften. Armstrong maakt een levensecht personage van hem: een man die zijn liefde voor zijn schoonzus amper kan verbergen, die verleidingen moet weerstaan als hij een heroïnehoertje te hulp schiet en zich minderwaardig voelt ten opzichte van zijn broer.
Dit keer wordt Perlman betrokken bij een vermeende zelfmoord. Hij komt er al gauw achter dat het een moord betreft en daar blijft het niet bij. Andere mensen worden gruwelijk afgeslacht en tot zijn ontzetting komt Perlman erachter dat deze mensen oude vrienden van zijn broer zijn, die op dat moment in het ziekenhuis ligt voor een hartoperatie.
Armstrong heeft een deprimerend boek geschreven, maar zorgt ervoor dat je daar als lezer voldoende afstand van kunt nemen. De vertaalster heeft zijn mooie schrijfstijl intact gehouden. Dat ze de uitdrukking ‘skeleton in the closet’ letterlijk vertaald heeft zij haar vergeven.