Psychologische miniatuur

Guillermo Martínez heeft al diverse boeken geschreven. De langzame dood van Luciana B. is de tweede die in het Nederlands verschijnt.
Het dunne boek speelt in Buenos Aires en wordt in de ik-vorm verteld door een schrijver die benaderd wordt door Luciana, een vrouw die tien jaar geleden een maand lang als typiste voor hem gewerkt heeft. Zij is doodsbang. Jaren geleden heeft ze ook voor een andere auteur, Kloster, gewerkt als typiste. Na een geval van aanranding heeft ze hem voor de rechtbank gesleept. Dit heeft een verschrikkelijke weerslag op zijn privéleven gehad.
Sindsdien vermoedt Luciana dat Kloster bezig is met een vreselijke wraakoefening. En aangezien wraak een gerecht is dat je het best koud kunt opdienen, doet Kloster er volgens Luciana jaren over. De één na de ander uit haar nabije omgeving komt door een ongeval om het leven en ze vreest voor de levens van de mensen die nog zijn overgebleven.
Naar aanleiding van dit verhaal besluit de auteur om bij Kloster langs te gaan en krijgt dan een heel andere versie te horen. Welke versie moet hij geloven?
In bijna 200 bladzijden schetst Martínez een portret van deze drie figuren. Met opzet laat hij de vertellende auteur anoniem, om redenen die pas later in het boek bekend worden. Het boek kent niet veel actie. De meeste ruimte wordt in beslag genomen door lange verhalen over zaken die in het verleden hebben gespeeld. Martínez weet op een goede manier twijfel te zaaien bij de lezer. Heeft Luciana gelijk dat Kloster de hand heeft in alle ongevallen die haar dierbaren is overkomen, of ziet ze spoken? En aan de andere kant: is Luciana wel zo onschuldig als ze lijkt?
Met de geringe omvang van De langzame dood van Luciana B. heeft Martínez een psychologische thriller zonder poespas geschreven, die zich alleen maar concentreert op de vraag wat zich tussen Luciana en Kloster heeft afgespeeld.
Zo blijkt maar weer dat je niet altijd subverhalen nodig hebt om een intrigerend verhaal neer te zetten.