Uitgesponnen vingeroefening

In zijn jeugd werd Blaze op een kwade dag een paar keer van de trap gegooid door zijn vader en dat leidde tot een deuk in zijn hoofd en een verstandelijke beperking. Hij kwam in een tehuis terecht en werd ’s winters bij adoptiegezinnen geplaatst omdat hij erg sterk was en daardoor een enorme hulp kon zijn. Door zijn verstandelijke beperking kwam hij later snel onder invloed van criminelen die hem konden gebruiken bij hun oplichterijen. De laatste crimineel was George, een man die Blaze onder zijn hoede nam. Zoals King in het voorwoord al zegt dringt de vergelijking met Of mice and men zich erg op.
Stephen King heeft onder de schuilnaam Richard Bachman een aantal boeken geschreven. Volgens eigen zeggen was daarbij 1966-1973 de productiefste periode. Uit die periode komt De ontvoering, al die tijd weggestopt in een koffer. Af en toe kwam King het boek tegen en herlas hij het. De ene keer vond hij het tegenvallen, de andere keer zag hij weer de goede kanten van het verhaal. En daarmee is ook alles wel gezegd over dit boek.
De ontvoering is een uitgesponnen vingeroefening zonder constante kwaliteit. Het heeft zijn goede kanten, zoals de humor die erin zit. Nadat hij een baby heeft ontvoerd hoort de achterlijke Blaze bijvoorbeeld op de radio dat er nog geen losgeld is geëist en bedenkt hij zich dat hij dat niet moet vergeten te doen. Ook goed is de rol van George, die inmiddels is overleden maar nog steeds als een stem in het hoofd van Blaze zit en hem allerlei opdrachten geeft. Dit gaat op een gegeven moment een heel sinistere kant op waarin je de oude King kunt herkennen, maar helaas wordt dit niveau niet vastgehouden.
Een slechte kant zijn de flashbacks die weliswaar meer kleur geven aan het verhaal, maar er ook enorm de vaart uithalen. Ik vraag me af waarom King heeft gekozen voor de flashbackvorm. Het verhaal had prima in chronologische volgorde verteld kunnen worden.
Een ander minpunt zijn sommige scènes die nodeloos en zonder enige functie opgerekt worden.
De ontvoering heeft te weinig inhoud om van een volledig boek te spreken. Misschien dat de uitgever daar ook zo over dacht toen hij besloot om op het eind er nog een ander verhaal van King tegenaan te gooien.